خانه بهنام ، خانه ای در قلب تاریخ که در اواخر دوران زندیه و اوایل دوران قاجار خشت به خشت پا به دنیا گذاشت. این عمارت که به عنوان یک خانه مسکونی ساخته شده بود ، در دوران پادشاهی ناصر الدین شاه قاجار نوسازی و با نقاشی های گوناگون تزیین شد.
خانه بهنام شامل یک ساختمان اصلی، به عنوان ساختمان قشلاقی و یک ساختمان کوچک به عنوان ساختمان ییلاقی است. همچون بسیاری از خانه‌های قدیمی ایرانی، این خانه دارای دو حیاط اندرونی و بیرونی است.
در بازسازی اخیر چند اثر نگارگری ایرانی در قالب دیوارنگاری از خانه بهنام بدست آمده که متخصصان در پی تعمیر آنها هستند. این خانه هم اکنون بخشی از دانشگاه هنر اسلامی تبریز است.
مشاهده این خانه ی زیبا به روح آدمی شوق پرواز داده و مخاطب خود را با نوع معماری و ویژگی های زمان خود آشنا می کند. خانه بهنام در ۲۳ فروردین ۱۳۷۶ با شمارهٔ ثبت ۱۸۵۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
داشتن اُرسی های زیبا نیز یکی دیگر از ویژگی های معماری سنتی ایران است که با مهارت زیادی در این بنا مورد استفاده قرار گرفته است و زمانیکه نور خورشید به این شیشه های رنگی می تابد، علاوه بر تامین نور مورد نیاز اندرون زیبایی بی بدیلی همچون رنگین کمان مواج به این خانه می بخشد.
از نقاشی های دیواری این بنا نیز نمی توان گذشت. تصویری از روزگار قدیم که به سبک واقع گرایانه و با رعایت تمام اصول و قواعد فنی در پیکره ی این ساختمان نقش بسته است. اغلب موضوعات این نقاشی ها برگرفته از زندگی عادی بوده و همانطور که در تصاویر مشاهده می کنید بیشتر به صحنه ای هایی مانند اسب سواری، شکار و یا ترسیم چهره اشخاص خاص پرداخته شده است.
برای دیدن مطالب بیشتر در مورد معماری های خاص ، دکوراسیون داخلی و محوطه سازی از مجله دلتا دیدن کنید.
