روستایی با مردمان اروپایی در قلب ایران!

روستای زرگر واقع در شهرستان آبیک قزوین، ۱۰۰ کیلومتری غرب تهران است که قصه‌ای عجیب و جالب دارد. مردم روستای زرگر به زبان لاتین می‌نویسند و به زبان رومانو که همان زرگری نام دارد، سخن می‌گویند. در ادامه قصه روستای رومانو را برایتان بازگو می‌نماییم. با مجله دلتا همراه باشید.

روستای رومانو

روستای رومانو یا زرگر یکی از روستاهای استان قزوین است که در بخش بشاریات شهرستان آبیک قرار دارد. اهالی روستای زرگر ایرانی-اروپایی هستند و به زبان فارسی و ترکی و رومانو صحبت می‌کنند. زرگری‌ها چهره‌ای آریایی دارند و قامت بلندشان یادآور وایکینگ‌ها و گلادیاتور‌ها است. پیشه اصلی بومیان روستای زرگر، دامداری و کشاورزی و دینشان اسلام شیعه است.

تاریخچه روستا

تاریخچه روستا دربردارنده حقیقتی مبهم است که آن را مرموز و عجیب می‌کند. زبان مادری زرگری‌ها، رومانو است که به آن زرگری می‌گویند. اما مساله اینجاست که حتی خود بومیان روستای زرگر هنوز دقیقا نمی‌دانند که ریشه آن‌ها به کجای جهان باز می‌گردد و چگونه به ایران رسیدند!

روایات و افسانه‌های تاریخچه این روستا

برخی می‌گویند رومانوها قبیله‌ای هستند که قرن‌ها پیش از مرزهای شمالی ایران وارد کشور شده‌اند و به این علت که از عشایر بودند، رفته رفته در قسمت‌های مختلف ایران پراکنده شدند و نهایتاً در استان قزوین و زرگر مستقر گردیدند.

اما به روایتی دیگر، گفته می‌شود که رومانوها در حقیقت ایرانی‌الاصل هستند و به خاطر زبانزد بودن شجاعتشان در گذشته جزو سربازان قزلباش شاه عباس صفوی بوده‌اند.

مردم روستای زرگر خود را اهل رومانی می‌دانند. اما بعضی دیگر می‌گویند که اصالت یونانی دارند و بعضی دیگر هم ادعا دارند اهل ایتالیا هستند، به این علت که زبان آن‌ها رومانو است. آن‌ها می‌گویند در جنگی که سالیان قبل بین ایران و روم رخ داد، پادشاه ایران ۴۰۰ نفر از رومانوها را به اسارت گرفت، اما چون آن‌ها از اندام‌های ورزیده و قوی برخوردار بودند مورد عفو پادشاه قرار گرفتند و در نزدیکی قزوین سکونت یافتند.

فرهنگ و آداب و رسوم مردم روستا

• در این روستا زنی که همسرش از دنیا می رود هرگز ازدواج نمی‌کند.
• اگر کسی خلاف کند، از روستا طرد می‌شود.
• مردمان روستا روی آداب و رسومشان بسیار تعصب دارند و به آن‌ها پایبند هستند.
• زرگری‌ها هرگز نه جدا می‌شوند و نه خیانت می‌کنند؛ این رسم برآمده از ایل است.
• جوان‌های روستا از زبان، خط و اصالت رومانویی‌شان همچنان محفافظت کرده‌اند تا بتوانند نسل به نسل انتقال دهند.
• تنها روستای رومانو زبان ایران، روستای زرگر محسوب می‌شود که از زبان زرگری محافظت نموده است. با وجود این که افسانه‌های قدیمی زرگرها را به چند کشور اروپایی مربوط می‌کند، به لاتین می‌نویسند و با زبان زرگری سخن می‌گویند، آن‌ها خود را ایرانی تبار می‌دانند و عاشق ایران هستند.

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با دیگر جاذبه‌های گردشگری ایران، “سرزمین لی‌لی پوت‌های ایران” را مطالعه کنید.