
بطور کلی، هنگامی که شخصی توسط دادگاه محکوم به پرداخت وجهی در قبال دیگری میشود، موظف است طی مدتی معین نسبت به پرداخت آن اقدام کند، در غیر اینصورت، اموال وی طبق مفاد اجراییه قابل توقیف بوده و یا میتوان مبلغ بدهی او را از محل فروش آن اموال تامین کرد. با این حال، برخی از اموال از این قاعده مستثنی هستند. در اینجاست که مفهومی با نام مستثنیات دین مطرح میشود. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی اموال غیر قابل توقیف در قانون میپردازیم.
اموال غیر قابل توقیف در قانون شامل چه مواردی میشود؟
مطابق با ماده ۲۴ قانون نحوه محکومیتهای مالی مستثنیات دین شامل موارد زیر است:
- منزل مسکونی که عرفا در شان بدهکار در حالت اعسار او باشد.
- اثاثیه مورد نیاز زندگی که برای رفع حوائج ضروری بدهکار و افراد تحت تکفل وی لازم است.
- آذوقه موجود به قدر احتیاج بدهکار و افراد تحت تکفل وی برای مدتی که عرفا آذوقه ذخیره میشود.
- کتب و ابزار علمی و تحقیقاتی برای اهل علم و تحقیق متناسب با شان آنها.
- وسایل و ابزار کار کسبه، پیشهوران، کشاورزان و سایر اشخاص که برای امرار معاش ضروری آنها و افراد تحت تکفلشان لازم است.
- تلفن مورد نیاز مدیون.
- مبلغی که در ضمن عقد اجاره به موجر پرداخت میشود، مشروط بر اینکه پرداخت اجاره بها بدون آن موجب عسر و حرج شود و عین مستاجره مورد نیاز مدیون بوده و بالاتر از شان او نباشد.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر توقیف اموال چگونه انجام میشود؟ را مطالعه کنید.