این رابطه نامشروع به اجبار است

رابطه نامشروع به اجبار در قانون با نام زنای به عنف ذکر شده است. رابطه نامشروع بر اساس ماده ۶۳۲ قانون مجازات اسلامی و موادی دیگر شبیه به آن، هرگونه عمل منافی عفت زن و مردی است که بینشان رابطه ازدواج و زوجیت وجود ندارد. همراه مجله اینترنتی دلتا باشید.

طبق ماده ۲۲۱ قانون مجازات اسلامی، زنای به عنف (رابطه نامشروع به اجبار) بدین شرح است که بدون علقه زوجیت زن و مرد با یکدیگر رابطه جنسی داشته باشد. رابطه نامشروع به اجبار یکی از مواردی است که امروزه متأسفانه در جامعه ما به دلایل مختلف زیاد دیده می‌شود.

رابطه نامشروع به اجبار

اگر بخواهیم رابطه نامشروع به ‌اجبار یا زنای به عنف را به‌صورت لغوی تعریف کنیم باید بگوییم عنف یعنی زور، خشونت و بی‌رحمی. کلمه زنا نیز به برقراری رابطه جنسی میان زن و مرد نامحرمی که رابطه زوجیت بینشان نیست گفته می‌شود. رابطه زوجیت اعم از عقد دائم و عقد موقت است.

باتوجه‌به تبصره ۲ ماده ۲۲۴ قانون مجازات اسلامی درصورتی‌که مردی به زنی که راضی به برقراری رابطه جنسی نباشد، چه در حالت مستی، خواب یا بیهوشی تجاوز کند، عمل وی زنای به عنف نام دارد.

این حکم برای زنایی که از طریق فریب‌دادن دختر نابالغ، اغفال او یا دزدیدنش اتفاق افتاده باشد، صدق می‌کند. همچنین تهدید و ترساندن زن و تسلیم‌شدن او برای رابطه نامشروع هم جزو زنای به عنف یا رابطه نامشروع به ‌اجبار است.

ثانیاً اگر در رابطه جنسی زن از هوشیاری کامل برخوردار نباشد یا آن که فرد بزه‌دیده بالغ نبوده و به سن تکلیف نرسیده باشد، باز هم در مجازات مجرم تاثیری ندارد و طبق قانون عمل وی زنای به عنف محسوب می‌شود و برای وی مجازات زنای به عنف صادر می‌شود.

مجازات زنای به عنف

مجازات زنای به عنف مجازات حدی (اعدام) است. حسب ماده ۲۴۴ قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲، مجازات زنای به عنف یا اکراه از سوی زانی (زناکننده) موجب اعدام زانی است.

در اجرای این حکم، تفاوتی ندارد که زانی، جوان یا غیر جوان باشد و اینکه محصن با غیرمحصن است.

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی، مطلب این زنان احتیاج به اجازه برای خروج از کشور ندارند را مطالعه کنید.