خیلی‌ها تصور می‌کنند پارگی تاندون شانه از آن آسیب‌هایی است که بیشتر ورزشکاران حرفه‌ای را گرفتار می‌کند؛ اما واقعیت آن است که این نوع آسیب، بیشتر افرادی را که زمینه ژنتیک آسیب‌های شانه را دارند و شغل‌شان به گونه‌ای است که مجبورند به‌طور مکرر دستشان را بالا نگه دارند و البته در سنین بین ۴۰ تا ۶۰ سالگی هستند، گرفتار می‌کند. به همین دلیل به همه کسانی که در ناحیه بالای بازو و سرشانه، طی روز و به ویژه شب‌ها، به درد و محدودیت حرکت دست‌ها به بالا و پشت دچارند، توصیه می‌شود به سرعت از لحاظ ارتوپدی بررسی شوند. در این مطلب مجله دلتا بیشتر درباره پارگی تاندون شانه بخوانید.
شانه‌های آسیب‌پذیر
همه افراد در سنین میانسالی و بالا در معرض هستند؛ اما بعضی عوامل احتمال آن را بیشتر می‌کند. البته زمینه این مشکل از سنین پایین‌تر یعنی دهه سوم زندگی به‌تدریج شکل می‌گیرد. همچنین کار‌هایی مثل نقاشی ساختمان، کار‌های تاسیساتی، بنایی و ورزش‌هایی مثل والیبال، بسکتبال، هندبال و شنای سنگین نیز می‌تواند افراد را در معرض خطر پارگی تاندون‌ها قرار دهد. ناگفته نماند که ژنتیک و وراثت نیز در برخی خانواده‌ها این احتمال را بیشتر می‌کند. حال با وجود این عوامل اگر شخصی ضربه ببینید یا زمین بخورد، احتمال پارگی تاندون شانه در وی زیاد خواهد بود.
توجه داشته باشید که چند عامل در کنار هم منجر به بروز این نوع آسیب در فرد می‌شوند؛ ولی به‌ندرت افرادی هم داریم که مشکلی از قبل ندارند و با ضربه سنگین، تاندون‌شان پاره می‌شود.
تشخیص اولیه پارگی تاندون شانه
اگر شخصی دچار درد‌های شانه است؛ به این صورت که شب‌ها درد بیشتر است و در طول روز وقتی دستش را بالا می‌آورد یا پشت می‌برد، این درد تشدید می‌شود، ابتدا باید به پزشک عمومی و بعد به متخصص ارتوپد مراجعه کند. پزشک ابتدا شرح حال می‌گیرد؛ سپس گردن و شانه بیمار را معاینه می‌کند و اگر به آسیب تاندون شانه شک کند، عکس ساده می‌نویسد. گاهی یافته‌هایی در عکس ساده رادیوگرافی دیده می‌شود که از طریق ام‌آر‌آی امکان‌پذیر نیست؛ بنابراین به‌هیچ عنوان نباید ام‌آر‌آی را جایگزین عکس ساده رادیولوژی کرد.
از فیزیوتراپی تا جراحی شانه
اگر پارگی تاندون سرشانه در اثر ضربه و به‌صورت حاد باشد از طریق جراحی اقدام می‌شود؛ ولی اگر پارگی حاد نباشد و بیمار هم ناتوان یا در سن بالا باشد، ابتدا با فیزیوتراپی درمان می‌شود، اگر این روش جواب نداد باید جراحی صورت گیرد.
درد‌هایی که از شانه نیستند!
علامت اصلی پارگی تاندون شانه، ایجاد درد در طی روز و به‌ویژه شب‌ها است. معمولا محل این درد، سرشانه و قسمت بالای بازو است و در نواحی دست، انگشتان و گردن منتشر می‌شود. این درد معمولا با دیسک و آرتروز گردن اشتباه گرفته می‌شود. درد‌های شانه حداکثر محل‌شان سرشانه و بالای خارج بازوست؛ ولی درد گردن بالای قاعده گردن است. به‌علاوه درد گردن به‌صورت تیز و در طول یک رشته عصبی به دست منتشر می‌شود؛ ولی درد شانه حالت مبهم دارد و فقط به یک قسمت دست منتشر نمی‌شود و تفاوت دیگر این دو درد این است که درد گردن با حرکات گردن و شانه با حرکات شانه بد‌تر می‌شود.
درد در شانه چپ ممکن است ناشی از مشکلات قلبی هم باشد که در این‌صورت باید به متخصص قلب یا ارتوپد مراجعه کرد. درد دیگری هم وجود دارد که با درد پارگی تاندون شانه اشتباه گرفته می‌شود و ناشی از اسپاسم عضلات پشت کتف است. کسانی که طولانی‌مدت فعالیتی انجام می‌دهند و کتف‌شان را در یک حالت نگه می‌دارند مثل منشی‌ها، دانشجویان، حسابدارها، خانم‌های خانه‌دار که مدت طولانی ظرف می‌شویند یا بچه بغل می‌کنند، در معرض این درد‌ها هستند. این درد‌ها معمولا ابتدا خفیف است و اگر شدید‌تر شود، می‌تواند به دست و گردن منتشر شود که به سندرم درد میوفاسیال معروف است.
پیشگیری از پارگی تاندون شانه
- کسانی که در معرض پارگی تاندون هستند، نباید در سنین میانسالی و بالاتر، حرکات بالای سر انجام دهند.
- افرادی که نشانه‌های اولیه آسیب‌دیدگی را دارند، برای این‌که به پارگی تاندون نرسند، نباید ورزش‌های یوگا، شنای سنگین به‌خصوص کرال، والیبال و بسکتبال انجام دهند تا به پارگی تاندون و جراحی منجر نشود.
- اگر بیمار کمی پارگی تاندون شانه داشته باشد، توصیه می‌شود یک‌سال بعد دوباره ام‌آر‌آی انجام دهد تا اگر بیماری پیشرفت کرد، برای بیمار درمان مناسب در نظر گرفته شود.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با روش‌های تسکین درد شانه، “درمان خانگی درد شانه” را مطالعه کنید.
