امروز در مجله دلتا میخواهیم گشتی در تهران قدیم بزنیم، با یکدیگر قدم به دنیای زیبای عمارت شمس العماره کاخ گلستان بگذاریم. یک بنای باشکوه که زمانی بلند ترین ساختمان پایتخت بود و به عنوان یکی از نمادهای تاریخی تهران شناخته میشد. جایی که همیشه جذابیت خود را برای گردشگران داخلی و خارجی به نمایش گذاشته و هرگز هم کهنه نمیشود. بازی نور و رنگ و آینه و شیشه های رنگی که همیشه مأوای عکاسان بی شماری بوده است. با صفحه گردشگری مجله دلتا بمانید.
داستان شمس العماره
روزی روزگاری ناصرالدین شاه به ولایت فرنگ سفر کرد و در آنجا آسمان خراش ها و ساختمان های بلند هوش از سرش ربود. او که در فرنگ گردی هایش بسیار مجذوب آنها شده بود، تصمیم گرفت یکی از آن ها را برای خود داشته باشد. از این رو شاه قاجار وقتی از سفر بازگشت و پایش به تهران رسید، دستور ساخت شمس العماره، بلندترین ساختمان تا آن دوره بنا شده را صادر کرد.
پس عمارتی بنا شد که بلندترین ساختمان آن روز تهران بود. با ۵ طبقه و ۳۵ متر ارتفاع. شمس العماره نام گرفت و در ضلع شرقی مجموعه کاخ گلستان، در مدت دو سال ساخته شد و قد کشید. به علت ارتفاع زیاد و تزیینات منحصر به فرد آن، به شاخص ترین بنای این مجموعه تبدیل شد. به آن سبب نامش را «شمس العماره» گذاشتند که در فرهنگ لغت نامه دهخدا «آفتاب ساختمان ها» معنی شده است.
ساختمان قصه ما خیلی زود با تزئینات و کاشی کاری ها، آینه ها و نقاشی های داخلی خیره کننده، حسابی در میان زیباترین ساختمان های کاخ گلستان و تهران معروف شد. هنوز هم این عمارت با معماری ایرانی و غربی خود، جذابیت هایش را برای پایتخت نشینان و گردشگران حفظ کرده است.
معماری
یکی از شاخصه های بنای شمس العماره در زمان خود آن بود که تا قبل از ساخت این بنا، فلز در سازه هیچ ساختمانی در ایران استفاده نشده بود و این بنا اولین ساختمانی در تهران بود که در آن فلز به کار رفت.
جلوخانِ زیبای شمس العماره بسیار منحصر به فرد است که اگر برای دیدن این ساختمان زیبا بروید امکان ندارد با آلبوم خالی از عکس، به خانه برگردید. نوری که در روز به نمای متقارن و متعادل این بنا میپاشد و تزئینات آن را بیشتر مینمایاند.
دو برج بلند در دو طرف این بنا ساخته شده که عظمت و شکوه آن را دو چندان کرده است، کاشی کاری های هنرمندانه و پنجره سازی شمس العماره به صورت ایرانی طراحی شده و کاشی های هفت رنگ در نمای شمس العماره به سبک قاجاری است.
در طبقهی اول بنا ایوان و تالار شاه نشین قرار دارد. با آینه کاری های دیدنی و ممتاز که دل هر گردشگر را میرباید. برای تشریفات و مراسم رسمی از این مکان استفاده میشد، با شاه نشینی که رو به حیاط است و دید خوبی از روبهرو دارد. البته به جای باغچه، قبلاً آنجا حوضچه بزرگی بود.
طبقات دیگر سکنه دائم نداشتند، با اینکه اتاق های مختلف و راهرو هایی در آنجا وجود دارد، بیشتر کاربرد موقت داشته و برای تفریحات روزانه، صرف عصرانه و … به آن سر میزدند. حتماً بارها نام کلاه فرنگی را شنیده اید. بخشی از عمارت شمس العماره است و با رفتن به طبقه آخر به آن میرسیم. حفاظ های چوبی محکمی دارد. نقاشی ها، تزیینات مشبک، آینه کاری های بسیار چشم نواز و … در آن به چشم میخورند.
شمس العماره و ملکه ویکتوریا
گذشت تا سال ۱۳۹۱ معروف ترین ساعت ساز تهران دعوت شد و آن را تعمیر کرد. برای مدت کوتاهی صدای ناقوس این ساعت بلند شد؛ اما برای مسئولان کاخ گلستان هزینه نگهداری آن زیاد بود و پس از مدت کوتاهی دوباره خاموش شد.
حرف آخر
تهران قدیم همیشه دیدنی است. برخی از گردشگران خارجی فقط برای گرفتن چند عکس حاضرند کل تهران را بپیمایند تا به بناهای فراموش شده، در تهران پر از شلوغی برسند. بد نیست تا ما هم برای دیدن این بناهای به یادگار مانده از ساکنان قدیم آنها به سراغشان برویم. همچنین اینکه در مراجعه به شمس العماره خوب است بدانید برای رفتن به طبقات دیگر بنا باید از پله های باریکی بالا بروید. به میدان پانزده خرداد بروید، کاخ گلستان، سپس جنب موزه مردم شناسی
صلابت
۱۱ آبان ۱۳۹۸ در ۵:۵۲ ب٫ظ
مودت
۱۱ آبان ۱۳۹۸ در ۵:۰۵ ب٫ظ
دیدنیه
گلزار
۱۲ آبان ۱۳۹۸ در ۲:۳۷ ب٫ظ
بسیار 🙂
یوسفی
۱۱ آبان ۱۳۹۸ در ۴:۰۴ ب٫ظ
زیباست
گلزار
۱۱ آبان ۱۳۹۸ در ۵:۰۱ ب٫ظ
بلی همینطوره 🙂
نامجو
۱۱ آبان ۱۳۹۸ در ۳:۱۵ ب٫ظ
زیبا و دیدنی است
گلزار
۱۱ آبان ۱۳۹۸ در ۵:۰۱ ب٫ظ
بلی همینطوره 🙂