
یکی از روابط حقوقی که امروزه نقش مهم و اساسی در جامعه به خود گرفته اجاره است. به لحاظ اهمیت موضوع در این مطلب قصد داریم درباره برهم زدن قرارداد پیش از اتمام مدت قرارداد که در اصطلاح حقوقی به آن فسخ گفته میشود بپردازیم.
اساساً اجاره کردن به این معناست که فردی (مستأجر) منافع یک مال متعلق به دیگری را با رضایت او ضمن تنظیم قرارداد اجاره استفاده میکند و در ازای این استفاده مبلغی را به عنوان اجاره بها به مالک اصلی ( موجر) پرداخت میکند.
از آنجا که قرارداد اجاره از عقودی است که دو طرف قرارداد نمیتوانند پس از امضا، آن را به میل خود برهم بزنند مگر با توافق، درشرایطی قانون اجازه فسخ قرارداد اجاره را داده است. شرایطی از قبیل: معیوب بودن ملک مورد اجاره قبل یا در اثنای مدت اجاره، یا در مواردی که دو طرف در قرارداد در این زمینه توافق کرده باشند موجر یا مستأجر میتوانند برای بر هم زدن قرارداد اجاره در صورتی که به توافق نرسند، تقاضای خود را در قالب تنظیم دادخواست به مراجع قضایی تقدیم کند.
تخلیه قبل از موعد
ممکن است بین مالک و مستأجر شرط شود؛ در صورت عمل نکردن به شرطی مشخص از سوی مالک تا فلان تاریخ، مستأجر حق برهم زدن قرارداد را داشته باشد یا برعکس.
به عنوان مثال: بین مستأجر و مالک شرط شود که در ملک مورد اجاره تا فلان تاریخ تعمیرات انجام شود و اگر طبق این شرط مالک تا تاریخ مذکور اقدام به تعمیرات ملک خود نکند، مستأجر حق برهم زدن قرارداد و تخلیه ملک قبل از پایان موعد اجاره را داشته باشد یا اینکه در قرارداد اجاره شرط شود که در صورت عدم پرداخت به موقع اجارهبها موجر حق برهم زدن قرارداد و تخلیه ملک را خواهد داشت.
چنانچه در قرارداد از این نظر که آیا امکان برهم زدن قرارداد در آن شرط شده است یا خیر ابهام وجود داشته باشد بر طبق اصول حقوقی اصل بر این است که امکان بر هم زدن قرارداد وجود ندارد.
بهتر است در قراردادهای اجاره این شرط وجود داشته باشد که موجر یا مستأجر در صورتی که مایل به فسخ و بر هم زدن اجاره باشند یک یا دو ماه قبل از بر هم زدن اجاره به طرف مقابل اعلام کنند، در این صورت با تسویهحساب موجر و مستأجر قرارداد اجاره به پایان میرسد.
برای مطالعه بیشتر به نکات حقوقی ملکی، دانستنی های حقوقی ملکی، مجله دلتا مراجعه کنید.