زمان از کجا آغاز شد؟

ماهیت زمان مفهومی پیچیده و فلسفی است که قرن‌ها متفکران و دانشمندان زیادی را به خود مشغول داشته است. زمان یک جنبه اساسی از وجود ما است و نقش مهمی در درک ما از واقعیت و آشکار شدن رویدادها دارد. با ما در مجله اینترنتی دلتا همراه باشید.

تعریف زمان

زمان را می‌توان به عنوان یک بعد اساسی تعریف کرد که به ما امکان می‌دهد تا رویدادها، تغییرات و فواصل بین آن‌ها را اندازه‌گیری کنیم. زمان مفهومی است که در زندگی روزمره ما ریشه دوانده و چهارچوبی برای سازماندهی تجربیات و درک ما از دنیای اطرافمان فراهم می‌کند.

یکی دیگر از ملاحظات فلسفی ماهیت گذشته، حال و آینده است. گذشته اغلب به عنوان مجموعه‌ای از وقایع دیده می‌شود که قبلأ رخ داده‌اند، در حالی که آینده نشان دهنده رویدادهایی است که هنوز روی نداده‌اند. زمان حال، از سوی دیگر، لحظه‌ای زودگذر است که پیوسته رو به جلو حرکت می‌کند. تجربه ذهنی زمان می‌تواند برای هر یک از ما متفاوت باشد و لحظاتی که بسته به ادراک ما و شرایط ما طولانی‌تر یا کوتاه‌تر می‌گذرند.

با این حال، تعریف ماهیت زمان به شیوه‌ای دقیق و جامع چالش‌برانگیز است. زمان اغلب بر اساس جنبه‌های قابل اندازه‌گیری، مانند تیک‌تاک یک ساعت یا فاصله بین دو رویداد، توصیف می‌شود. می‌توان زمان را کم کرد و به واحدهای کوچکتری مانند ثانیه، دقیقه و ساعت تقسیم کرد که برای اهداف عملی استاندارد شده‌اند.

با این حال، زمان تنها به این اندازه‌گیری‌های عینی محدود نمی‌شود. زمان، بسته به شرایط، وضعیت عاطفی و فعالیت‌هایی که انجام می‌دهیم، می‌تواند سریع یا کند باشد. این زمان تحت‌تأثیر ساعت‌های بیولوژیکی درونی و عوامل خارجی مانند فرهنگ، زبان و ساختارهای اجتماعی است.

ماهیت زمان نیز با مفاهیمی مانند علیت و جبر در هم آمیخته است. علیت نشان می‌دهد که رویدادهای جهان از طریق علت و معلول به هم مرتبط هستند، در حالی که جبرگرایی معتقد است آینده با رویدادهای قبلی از پیش تعیین شده است. با این حال، مکانیک کوانتومی و سایر نظریه‌ها جبرگرایی سخت‌گیرانه را به چالش می‌کشند و عناصر تصادفی و عدم قطعیت را وارد تار و پود زمان می‌کنند.

بعد چهارم

در فیزیک، زمان اغلب به عنوان بعد چهارم، همراه با سه بعد فضایی، در بستر مفهومی به نام فضازمان توصیف می‌شود. بر اساس نظریه نسبیت، زمان مطلق نیست، بلکه نسبت به چهارچوب مرجع ناظر است. مفهوم زمان تحت‌تأثیر عواملی مانند گرانش، سرعت و انحنای فضازمان است.

از نظر فلسفی، ماهیت زمان سؤالات عمیقی را در مورد چیستی آن ایجاد می‌کند. یک سوال کلیدی این است که آیا زمان پیوسته است یا گسسته؟ مفهوم زمان به عنوان یک جریان پیوسته، که با استعاره “پیکان زمان” نشان داده می‌شود، حاکی از روند خطی زمان از گذشته به حال و آینده است. با این حال، برخی از تئوری‌ها پیشنهاد می‌کنند که زمان ممکن است کوانتیزه شده یا از واحدهای گسسته تشکیل شده باشد.

زمان از کجا آغاز شده است؟

مبحث منشأ زمان یک سوال پیچیده و فلسفی است و در حال حاضر پاسخ علمی قطعی برای آن وجود ندارد. مفهوم زمان آن‌طور که ما درک می‌کنیم ممکن است با انفجار بزرگ، که نظریه علمی غالب در توصیف مراحل اولیه جهان است، پدیدار شده باشد.

بر اساس نظریه بیگ‌بنگ، جهان به عنوان یک توده بسیار داغ و متراکم آغاز شده و از آن زمان تاکنون در حال انبساط و تکامل بوده است.

با این حال، آنچه قبل از بیگ بنگ رخ داد، از جمله ماهیت زمان، هنوز موضوع حدس و گمان و تحقیقات علمی مداوم است. برخی از فیزیکدانان و کیهان‌شناسان معتقدند که زمان، همراه با فضا، در لحظه انفجار بزرگ پدید آمده است. در این دیدگاه، هیچ مفهوم معناداری قبل از بیگ بنگ وجود ندارد زیرا ماهیت زمان همان‌طور که می‌دانیم با انبساط جهان آغاز شد.

از سوی دیگر، نظریه‌ها و فرضیه‌هایی نیز وجود دارند که وجود یک جهان چندگانه یا یک جهان چرخه‌ای را پیشنهاد می‌کنند، جایی که انفجار بزرگ تنها یک رویداد در یک چهارچوب بزرگ‌تر است. در این مدل‌ها، زمان ممکن است به شکلی قبل از رویداد خاصی که به آن بیگ‌بنگ می‌گوییم وجود داشته باشد.

توجه به این نکته مهم است که این نظریات هنوز در حال بررسی  هستند و درک ما از مبدأ زمان به طور مداوم در حال تغییر است. ماهیت زمان و منشأ نهایی آن همچنان پرسش‌های جذابی است که تحقیقات علمی و تفکر فلسفی را به پیش می‌برد.

پیشنهاد مطالعه: سفر در زمان : آرزویی دست‌یافتنی را بخوانید.