اختلال دوقطبی، علل و علائم آن

اختلال دوقطبی چیست؟

بیماری اختلال دوقطبی انواع مختلفی دارد که مهمترین انواع آن اختلال دوقطبی نوع یک و اختلال دوقطبی نوع دو است. تفاوت این دو اختلال در وجود دوره جنون است؛ در نوع یک حالت جنون اتفاق می‌افتد ولی در نوع دو فرم خفیف‌تری از آن که نیمه جنونی یا نیمه شیدایی است، بروز می‌کند. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این اختلال صحبت خواهیم کرد.

۵ علت اصلی اختلال دوقطبی چیست؟

علل دقیق این اختلال ناشناخته است، اما عوامل متعددی در ایجاد و شکل گیری این بیماری نقش دارند که عبارتند از:

1. تفاوت‌های بیولوژیکی
2. انتقال دهنده‌های عصبی
3. هورمون‌ها
4. ژنتیک
5. عوامل محیطی

نشانه‌ها و علائم کلی اختلال دوقطبی

حواس پرتی و پرش افکار به گونه‌ای که فرد نتواند یک گفتگو را به درستی پیش ببرد به‌همراه فعالیت بیش از اندازه فرد از نشانه‌های بروز این بیماری است. همچنین خود بزرگ بینی، تحریک‌پذیری و پرخاشگری از دیگر نمودهای این بیماری است که در صورت مشاهده این نشانه‌ها فرد شیدا و دچار اختلال دوقطبی محسوب می‌گردد و می‌بایست درمان او آغاز شود. علاوه بر موارد گفته شده اختلالات دوقطبی نشانه‌های فراوانی به همراه دارد که از جمله این نشانه‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• عدم توانایی در خواب
• روحیه بالا و بسیار خوب در حال شیدایی
• ناتوانی در انجام کارها
• افسردگی شدید
• اعتماد به نفس بالا در عین عدم توانایی در تصمیم گیری
• دمدمی مزاجی
• اعتیاد به الکل و موادمخدر
• افزایش میل جنسی
• تند حرف زدن و…

فاز افسردگی ممکن است تدریجی‌تر اتفاق بیفتد و اگر افکار خودکشی در بیمار وجود نداشته باشد ممکن است روانپزشک تصمیم بگیرد که درمان را بصورت سرپایی انجام دهد. در این فاز هم وظیفه اصلی خانواده کمک به بیمار در زمینه مصرف منظم داروها و مراجعه منظم به روانپزشک است. از طرف دیگر اگر خانواده متوجه شوند که بیمار قصد خودکشی دارد باید خیلی سریع و خارج ازنوبت او را به درمانگاه روانپزشکی ببرند چرا که این اختلال از جمله اختلالاتی است که احتمال خودکشی بیمار بویژه در فاز افسردگی آن بسیار بالاست.

در بسیاری از موارد دیده شده است که تشویق و کمک نزدیکان این بیماران در کوتاه‌تر شدن پروسه درمانی بسیار موثر بوده است. برخورد این بیماران نیاز به بستری شدن‌های طولانی مدت در بیمارستان‌های روانی دارند و قطعا در این زمان بیشتر از هر وقت دیگری به حمایت و تشویق و دلگرمی نزدیکان و دوستان خود محتاجند. گاهی اوقات افراد خانواده مجبور هستند خود را با شرایط بیمار وفق دهند گرچه این کار بسیار مشکل است ، اما تحمل و کمک به بیمار واقعا ضروری و مهم است.