پای پرانتزی، علل و روش‌های درمان

منتشر شده در ۱۰ مهر ۱۳۹۹

زمان مطالعه: 3 دقیقه

پای پرانتزی یا زانوی پرانتزی به حالتی گفته می‌شود که فرد با کنار هم قرار دادن قوزک پا‌ها شاهد فاصله بین زانو‌های خود باشد.

علل عارضه پای پرانتزی و روش‌های درمان آن

علت ایجاد پای پرانتزی چیست؟ روش‌های درمان آن چه هستند؟ پای پرانتزی در بزرگسالان و کودکان چگونه درمان می‌شود؟ آیا ارتباطی بین پای پرانتزی و حرکت درمانی و ورزش وجود دارد؟ برای یافتن پاسخ این پرسش‌ها همراه مجله دلتا باشید.

علت‌ بیماری پای پرانتزی

نقش در رشد استخوان درشت نی
رشد غیر طبیعی استخوان‌های پا
شکستگی‌هایی که به طور کامل درمان نمی‌شوند
راشیتیسم که با کمبود ویتامین D ایجاد می‌شود
مسمومیت فلوروئید یا سرب (جایگزینی سرب به جای کلسیم در رشد استخوان‌ها)

راه‌های درمان پای پرانتزی

به صورت کلی متناسب با علت بیماری و سن بیمار، روش‌های درمانی زیر برای بیماری زانوی پرانتزی تعریف شده‌اند:

جلسات فیزیوتراپی
درمان بیماری‌های موجود در پشت پرده
پیدا کردن علت دقیق ایجاد زانوی پرانتزی
کاهش وزن
حرکت درمانی و تقویت عضلات نزدیک کننده
بستن محکم پا‌ها با بند‌های طبی
انجام متداول چند حرکت ساده یوگا
جراحی‌های مختلف
رژیم مبتنی بر ویتامین دی

درمان پای پرانتزی بزرگسالان؛ آیا این امر امکان پذیر است؟

بله، روش‌های متعددی برای اصلاح پای پرانتزی بزرگسالان وجود دارد. عمل جراحی، درمان دارویی، فیزیوتراپی، بستن محکم آنها، و حرکت درمانی از این جمله‌اند.

اگرعلت ایجاد پای پرانتزی بزرگسالان آرتروز زانو یا ساییدگی غضروف مفصل زانو باشد، مصرف دارویی و محکم بستن آن‌ها در درمان این بیماری موثر است. دارو‌های تجویز شده در این زمینه شامل دارو‌های ضد التهابی است که درد ناشی از عملکرد نامناسب غضروف را التیام می‌دهند.

جراحی تعویض مفصل زانو، پیوند سلولی یا تعویض و ترمیم غضروف ساییده شده سایر روش‌های ارائه شده برای درمان پای پرانتزی بزرگسالان هستند.
فیزیوتراپی یا درمان فیزیکی به تقویت عضلات پا کمک می‌کند، بنابراین اگر این عارضه سریعا تشخیص داده شود، انجام حرکات و تمرینات فیزیوتراپی به پیشگیری از پیشرفت بیماری کمک زیادی می‌کند. با این که بسیاری از حرکات ورزشی باعث اصلاح پا‌های پرانتزی بزرگسالان نمی‌شود، بعضی از تمرینات ورزشی مانند چند حرکت ساده یوگا به بهبود فیزیک بدن و کاهش احتمال کمانی شدن پا‌ها کمک می‌کند.

پای پرانتزی در کودکان

این مسئله طبیعی است که نوزادان متولد شده دارای پای پرانتزی باشند، چراکه موقعیت نوزاد در رحم علت تا شدن و کمانی شدن پاهاست. نوزاد متولد شده به چند هفته زمان نیاز دارد تا با کشیدگی کامل پا‌ها احساس راحتی کند؛ بنابراین پا‌های یک نوزاد در ابتدای دوران زندگی اش یک حالت خفیف کمانی شکل دارد. همزمان با رشد نوزاد و توانمندی برای ایستادن، پا‌های نوزاد پرانتزی به چشم می‌آیند. کودک برای حفظ تعادل و پایداری خود پا‌های خود را کمی از یکدیگر فاصله می‌دهد.

فاصله بین زانو‌های کودک زمانی به چشم می‌آید که راه رفتن و ایستادن را شروع می‌کند، اما پا‌ها به مرور زمان کشیده و صاف می‌شوند. بین ۳ تا ۶ سالگی، بیشتر کودکان حالت کمانی پا‌های خود را از دست می‌دهند و پا‌های آن‌ها صاف و کشیده می‌شوند. این مسئله را باید بدانید که شکل پا‌های کودک تا سن ۸ سالگی تشکیل دهنده ظاهر پا‌های او در بزرگسالی است.

حال اگر کودک شما پس از گذشت ۳ سالگی هنوز حالت کمانی پا‌های خود را به صورت قابل توجه از دست نداد، یا در راه رفتن یا ایستادن با مشکل مواجه شد، توصیه می‌کنیم به دکتر متخصص مراجعه کنید. در برخی موارد دیگر، پا‌های پرانتزی در اثر کمبود ویتامین D، کلسیم یا فسفر در رژیم غذایی کودک ایجاد می‌شود. این بیماری به سندروم راشیتیسم یا نرمی استخوان نیز معروف است. در این بیماری احتمال خمیدگی زانو‌ها زیاد است. راشیتیسم در کودکان دچار سو تغذیه دیده می‌شود، اما احتمال بروز آن در بزرگسالان نیز وجود دارد.