مرخصی استعلاجی در قانون کار
یکی از مهم‌ترین این حمایت‌ها، در مواردی است که مشمولان قانون کار به لحاظ جسمی یا ذهنی با بیماری مواجه شده و قدرت کار کردن به نحو مطلوب را از دست داده باشد که البته این بیماری می‌تواند بیماری ناشی از کار بوده و یا به صورت عادی به آن مبتلا شده باشد که به این نوع مرخصی، مرخصی استعلاجی می‌گویند.
به همین دلیل، در قانون کار نیز همچون قانون مدیریت خدمات کشوری امکان اخذ مرخصی استعلاجی برای مشمولان قانون کار مورد پیش‌بینی قرار گرفته است. بنابراین، در این مقاله قصد داریم به بررسی این سوال بپردازیم که این مرخصی در قانون کار چیست و استفاده از آن توسط مشمولان قانون کار اعم از کارمندان و کارگران چه شرایطی خواهد داشت و در خاتمه نیز حقوق و مزایای زمان استفاده را مورد بررسی قرار خواهیم داد. با بخش حقوقی مجله دلتا همراه باشید.
مرخصی استعلاجی در قانون کار
علاوه بر پیش‌بینی مرخصی استعلاجی در قانون مدیریت خدمات کشوری که ناظر بر کارمندان شاغل در بخش دولتی است، کارمندان و کارگران مشمول قانون کار نیز در مواقع بیماری می‌توانند از آن استفاده کنند. همان‌گونه که از نامش پیداست، مفهوم مرخصی استعلاجی ناظر بر مرخصی‌ست که در مواقع بیماری گرفته می‌شود تا در طول مدت آن، شخص بیمار بتواند نیرو و توان خود را که در اثر بیماری از بین رفته است، مجددا باز یابد.
بنابر آنچه گفته شد، مرخصی استعلاجی با مرخصی استحقاقی که به ازای هر سال یک ماه به مشمولان قانون کار تعلق می‌گیرد تفاوت داشته و با مرخصی بدون حقوق نیز که اصولا در مواقع غیر بیماری مورد توجه قرار می گیرد، تفاوت دارد.
شرایط استفاده از مرخصی استعلاجی
لازم به ذکر است که بر اساس قانون کار، این نوع مرخصی یکی از موارد تعلیق قرارداد کار محسوب می‌شود. به همین دلیل، در صورتی که مشمولان قانون کار از مرخصی‌های استعلاجی استفاده نمایند، قرارداد کار وی به قوت خود باقی خواهد ماند و کارگر می‌تواند پس از اتمام مرخصی استعلاجی، به کار سابق خود باز گردد.
جزییات و شرایط مربوط به استفاده از این نوع مرخصی در قانون کار مورد اشاره قرار نگرفته است؛ بلکه تنها حکمی که در این خصوص مورد پیش‌بینی قرار گرفته، ماده ۷۴ قانون کار است که به موجب آن “مدت مرخصی استعلاجی، با تایید سازمان تامین اجتماعی، جزو سوابق کار و بازنشستگی کارگران محسوب خواهد شد”.
بر این اساس، شرایط استفاده از این مرخصی در قانون تامین اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است که به موجب بند ۷ ماده ۲ این قانون، “بیماری، وضع جسمی یا روحی است که انجام خدمات درمانی را ایجاب می‌کند یا موجب عدم توانایی موقت اشتغال به کار می‌شود.” بنابراین، در مواردی که کارمند و یا کارگر دچار بیماری شود که مرخصی استعلاجی را ایجاب کند، می‌تواند از این مرخصی استفاده کند.
حقوق و مزایای کارگر در مرخصی استعلاجی
از آن جهت که طبق ماده ۷ قانون کار، قرارداد کار مستلزم انجام کار و پرداخت مزد یا حق السعی از طرف کارفرما است، در صورت بیماری و عدم انجام کار از طرف شخص کارمند و یا کارگر، جز در خصوص انواع مرخصی‌ها و تعطیلات، کارفرما موظف به پرداخت مزد نیست. در حالی که وی در مدت زمان استعلاجی بی‌نیاز از حداقل مزد یا حقوق نخواهد بود.
به همین دلیل، ماده ۶۲ قانون تامین اجتماعی، حقوق و مزایای مدت زمان استفاده از مرخصی استعلاجی مورد توجه قرار داده است که بر اساس آن:
۱ ) بیمه شده‌ای که دارای همسر یا فرزند یا پدر و مادر تحت تکفل باشد، به میزان سه چهارم آخرین مزد یا حقوق روزانه؛
۲ ) بیمه شده‌ای که همسر یا فرزند یا پدر و مادر تحت تکفل نداشته باشد، به میزان دو سوم آخرین مزد یا حقوق روزانه؛
۳ ) بیمه شده غیر متکفل، در صورتی بستری شدن با هزینه سازمان تامین خدمات درمانی، معادل یک دوم آخرین مزد یا حقوق روزانه دریافت خواهد کرد. علاوه بر این، لازم به ذکر است که طبق ماده ۷۴ قانون کار، در صورت تایید مرخصی استعلاجی از سوی سازمان تامین اجتماعی، مدت این مرخصی کارگران و کارمندان مشمول قانون کار جزء سوابق کار و بازنشستگی آنان محسوب خواهد شد.
بیشتر بدانید: برای آشنایی بیشتر با نکات حقوقی “پولشویی چیست و چه مجازاتی دارد؟” را مطالعه کنید.
روزبهانی
۵ شهریور ۱۳۹۹ در ۱۰:۰۰ ق٫ظ
متشکرم