نصب رایگان اپلیکیشن مجله دلتا
قبل از هر چیز باید خاطر نشان کرد که بر طبق ماده ۱۱۶۸ قانون مدنی نگهداری اطفال هم حق و هم تکلیف پدر و مادر است. یعنی هر کدام از پدر و مادر حق دارند حضانت دائم فرزند را داشته باشند تکلیف قانونی و شرعی هم در این خصوص دارند. با بخش حقوقی مجله دلتا همراه باشید.
حضانت فرزند دختر و پسر تا پایان ۷ سالگی با مادر و پس از این سن تا بلوغ قانونی دختر ۹ و پسر ۱۵، با پدر خواهد بود.
البته ملاک حضانت برای دادگاه، مصلحت طفل است. به تشخیص دادگاه با رعایت مصلحت طفل، مشخص می‌شود فرزند نزد کدامیک از والدین باشد و دیگری فقط حق ملاقات خواهد داشت.
هیچ کدام از والدین نمی‌تواند از خود در زمینه حضانت فرزند اسقاط حق کند.
گرچه رویه قضایی در طلاق‌های توافقی می‌پذیرد که زوجین با توافق، حضانت را به دیگری واگذار کند.
با قبول حضانت پدر یا مادر و موافقت دیگری، جنبه حضانت دائم فرزند با توافق تفویض می‌شود. اگر مخالفت مصلحت طفل نباشد دادگاه هم ممانعتی ندارد.
این که می‌شود بخشش مهریه در قبال حضانت دائم فرزند صورت بگیرد یا خیر، بین حقوقدان‌ها اختلاف نظر وجود دارد.
در طلاق خلع، زن چیزی از مهریه یا غیر آن را در قبال طلاق می‌بخشد که این ارتباطی به حضانت فرزندان ندارد.
حال اگر قرارداد صلحی منعقد شود که زن مهریه را در قبال گرفتن حضانت دائم فرزند صلح کند، به این معنی که مرد نتواند حتی در صورت از بین رفتن صلاحیت مادر، حضانت دائم فرزند را پس بگیرد، با ماده ۱۱۶۸ قانون مدنی در تعارض است.
توافق زوجین هنگام طلاق در خصوص حضانت دائم فرزند و صلح مهریه
در این ارتباط می‌توان به قانون حضانت فرزندان صغیر یا محجور به مادران آن‌ها مصوب ۱۳۶۴/۵/۶ اشاره کرد که طبق آن اگر چه جد پدری (ولی قهری) زنده باشد، اما امکان تفویض حضانت فرزندان به مادر وجود دارد.
بر خلاف حق ولایت، حق حضانت، قابلیت تفویض را دارد و در حین طلاق چنان چه صلح مهریه بر مبنای تفویض حق حضانت فرزندان (حتی بیش از ۷ سال سن) به مادر داده شود این صلح صحیح و لازم تلقی خواهد شد.
البته بعد از سن هفت سالگی، در صورت اختلاف در حضانت طفل، دادگاه با رعایت مصلحت کودک، برای حضانت طفل تصمیم می‌گیرد. در صورتی که زوجین وقت طلاق برای حضانت فرزندان خود توافق کرده باشند، این توافق الزام‌آور است.
پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی بیشتر با نکات حقوقی “عدم ثبت ازدواج و مجازات آن” را مطالعه کنید.
