کلاً کافه گردی در تهران خوب است. نمیشود دلت تنگ باشد و نخواهی با خودت در یک کافه خلوت کنی. نمیشود تنهایی سراغت آمده باشد و نخواهی جایی بروی که کسی تو را نشناسد. بنشینی یک فنجان چای سفارش دهی و با نوای موسیقی کتابت را ورق نزنی. چه رسد به اینکه اتفاقاً از خانه ای دنج با میز های کوچک و آن صندلی های لهستانی سر در بیاوری. آنجا که قدمت پنجاه و شصت ساله دارند و یا حتی بیشتر. اگر از نسل امروز باشید که حتماً حال و هوایش برایتان متفاوت است. اگر هم مثل ما دهه شصتی باشید که حتماً آنجا برایتان پاتوقی دنج است. سرویس گردشگری به چندتایی از آن خانه های قدیمی تهران که کافه شده اند سر زده و میخواهد آن ها را برایتان بشمارد. با مجله دلتا همراه باشید.
کافه گردی در تهران
کافه نشینی بین نسل امروز از پرطرفدار ترین تفریحات است. فرقی هم نمیکند کهنه یا جدید، مدرن باشد یا سنتی. اما خانه های قدیمی تهران را تصور کنید با حیاط و بالکن و بالاخانه، با حوض و ایوان و درهای قدیمی چوبی.
حالا یک عده آمدهاند و این خانه ها را به کافه تبدیل کردهاند. پاتوقی برای جوانان، یا شاید بد نیست بگویم دهه شصتی ها، به طور خاص. خانه هایی که با دکور های لوکس تزئین نشده اند بلکه ترکیبی از اشیاء گذشته هستند. آن ها که در خانه مادربزرگ هایمان دیدهایم. آن رومیزی های دیدنی و لوازم آشپزخانه ای که به یاد ظروف بازارهای قدیمی میاندازدمان.
برخی از این خانه ها البته شاید ترکیبی از چیدمان مدرن با وسایل سنتی باشند یا وسایل مدرن در یک فضای سنتی. خوب است این مطلب را تا انتها بخوانید تا با برخی از آن ها آشنا شوید. مهمتر اینکه همه شان هم آدرس دارند و به راحتی مثل یک دایره المعارف میتوانید از آن استفاده کنید.
-
خانه فاموری جمهوری
خانه فاموری، یادگاری از دوره قاجار است. به ثبت ملی هم رسیده. آخرین خانه یک کوچه است. برای سیگاری ها بیرون خانه میز و نیمکتی قرار داده شده و داخل حیاط خانه هم نمیشود سیگار کشید. چه خبر مسرت بخشی. کاربری این خانه به کافه رستوران تغییر کرده. چه فکر خوبی. میز های کوچک و بزرگ چیده شده در حیاط و داخل عمارت، آن را زیبا تر هم کرده است. آشپزخانه کوچکش هر روز دو یا سه مدل غذای ایرانی میپزد؛ لوبیا پلو، ماکارونی، قلیه ماهی ،کوکو سبزی، کشک بادمجان، آش ماست که البته خیلی ها چون عصر تا شب را اینجا میگذرانند، معمولاً در خانه فاموری چای و انواع قهوه و لته را اینجا مینوشند. همین.
آدرس: جمهوری – پیش از پل حافظ – بعد از خیابان رم- کوچه گشتاسب – انتهای کوچه- پلاک۶
-
کافه دربار کریمخان
اینجا یک کافه خیلی خوش آب و هوا و بامزه است. هم داخل حیاط میتوانید بنشینید هم داخل خانه. معتقدند هر دری به یک جای بهتری باز میشود. حتی روی میز ها هم دَر قرار گرفته. تزئیناتش فوق العاده است. دیوارهای سالن هم از در ساخته شدهاند. اصلاً اسم دربار هم از همینجا آمده. پرسنل بسیار خوش برخوردی دارد. همبرگر های گیاهی هم درست می کند که خیلی خوشمزه هستند. با طرفدار های بیشماری هم که معمولاً فقط مشتری همبرگر های کافه دربارند. راستی اینجا یک دکور دیواری هم دارد که قاب هایی قدیمی، با مجموعه ای از کتاب ها تزئین شدهاند.
آدرس: خیابان سپهبد قرنی نرسیده به پل کریمخان کوچه امانی پلاک ۵
-
کافه باغ موزه مقدم خیابان امام خمینی
در باغ موزه مقدم هم یک کافه قرار دارد. اینجا هم خانه ای باقی مانده از دوره قاجار است. معماری ارزشمندی دارد، همانجایی که صاحبش دل به آنچه جدید بود نداد و هرچه اشیاء قدیمی دیدنی بود اینجا جمع کرده است. یک جاذبه گردشگری است. هم وقتی برای دیدنی زیبایی ها اینجا میآیید میتوانید به کافه سر بزنید و هم میتوانید وقتی به کافه میروید زیبایی های آن را ببینید. در قلب تهران. کافه مقدم در این خانه از شما پذیرایی میکند. فضایی دارد تا چند ساعتی را بنشینید و با نوشیدن یک فنجان چای یا قهوه، روح تان را تازه کنید.
آدرس: خیابان امام خمینی ، بعد از شیخ هادی ، موزه مقدم
-
کافه تهرون ویلا خیابان ویلا
یکی دیگر از خانه های قدیمی تهران که به کافه تبدیل شده است، در خیابان ویلاست که شما را دقیقاً به تهران در سال ۱۳۴۰ میبرد. باید در فیلم ها دیده باشید خانه های آن زمان را. گفتم خانه، بله اینجا اتفاقاً خیلی شبیه به کافه نیست. همان خانه است که داخلش فقط میز هایی برای نشستن گذاشتهاند. انگار در خانه خودت هستی. حیاطی با حوض زیبا، باغچه و گل های رنگارنگ، گلخانه و صندلی ها و میز های چوبی که به نام درختان نام گذاری شده اند. خلاصه این کافه انگار آسایش خانه خودما را به ما هدیه میکند.
آدرس: خیابان ویلا ، کوچه خسرو ، پلاک ۳۹
-
کافه رومنس فردوسی
خانه های قدیمی تهران که امروز کافه شدهاند بسیار معروف هستند اما بین آن ها، شاید کافه رومنس آن قدر ها مشهور نباشد ولی بسیار محبوب است. در کوچه ای از خیابان فردوسیاست. فضایی دست نخورده دارد. با یک سالن و چند اتاق که به همان شکلیاست که اول بوده. با آن میز و صندلی های لهستانیاشس که انگار وارد صحنه تئاتر شده ای و پشت آن ها چای مینوشی. دکورش با فصل های مختلف تغییر میکند. یک آینه قدیمی دارد که تقریبا همه گردشگران هنگام حضور در کافه با آن عکس دارند و باز هم خواهند گرفت. درواقع شناسنامه کافه رومنس است. برنامه نماش هفتگی فیلم هم دارد.
آدرس: خیابان فردوسی ، نرسیده به میدان فردوسی ، کوچه ضرابی ، پلاک ۴
-
کافه رستوران ریرا نوفل لوشاتو
کوچه لولاگر تهران را، در خیابان نوفل لوشاتو که پیتزا فروشی اش قدیمی ترین پیتزا فروشی تهران است، معمولاً همه میشناسند. همان کوچه قرنیه ها که حتماً عکسش را دارید. اگر کافه گرد باشید میدانید که این کوچه حالا کافه رستوران «ری را» را هم در خود جای داده. یک ساختمان قدیمی است حیاط هم دارد. طبقه پایینش هم گالری شده. همه جای این خانه-کافه آجری است. ستون هایش هم از آجرهای قدیمی ساخته شده. یک ریسه چراغ آویزان است که دیگر دقیقاً شبیه به حیاط ها و خانه قدیمی شده است. اینجا واقعاً یک حس نوستالژیک به شما دست میدهد.
آدرس: خیابان نوفل لوشاتو بن بست لولاگر شماره ۵
-
آپ آرت مان ایرانشهر
در خیابان ایرانشهر تهران که خانه هنرمندان آنجا را برایتان گفتیم یک موسسه فرهنگی وجود دارد که نامش آپ آرت مان است. از بخشهای مختلفی تشکیل شده مثل فروشگاه محصولات هنری، کلاس های آموزشی و هرچیز که به هنر و فرهنگ مربوط باشد. کافه بی نظیری هم دارد که در طبقه همکف این ساختمان قدیمی است، در کنار سالن و پایین چند پله، یک گلخانه وجود دارد. از همان ها که در همه خانه های قدیمی تهران بود. میز و صندلی هم داخلش گذاشته شده.
آدرس: خیابان ایرانشهر، خیابان کلانتری، پلاک ۴۸
-
عمارت روبهرو ولیعصر
همه هنری ها مثل کفتر جلدی هستند که هرجا بروند باز هم گذرشان به تئاتر شهر و چهار راه ولیعصر میافتد. برای همین اینجا یک عمارت قدیمی را انتخاب و با کاربری های مختلف پاتوق همین هنرمندان کردهاند. کتابفروشی و فروشگاه محصولات هنری دارد؛ وَ گالری و کافهای که در پشت بام است. پذیرایی مهمانان روی پشت بام. تماشا خانه اش تقریباً جدید است. فکرش را بکنید که اگر این خانه های قدیمی تهران به کافه تبدیل نمیشدند، نوشیدن چای در پشت بام یک خانه قدیمی ممکن بود هیچ گاه نصیبتان نشود.
آدرس: چهارراه ولیعصر، ضلع شمال شرقی، نبش بانک شهر،بن بست کیانپور
ملکی
۱۶ آذر ۱۳۹۸ در ۷:۳۷ ق٫ظ
خیلی خیلی ممنون عالی بود
گلزار
۱۶ آذر ۱۳۹۸ در ۱۲:۴۷ ب٫ظ
خیلی خیلی سپاسگزارم 🙂
صلابت
۱۴ آذر ۱۳۹۸ در ۸:۱۴ ب٫ظ
صلابت
۱۴ آذر ۱۳۹۸ در ۸:۱۴ ب٫ظ