آیا گواهی عدم سازش و طلاق متفاوتند؟

تفاوت گواهی عدم سازش و طلاق

بسیار پیش می ‎آید که هریک از زن و شوهر و یا هر دوی آنها دیگر به ادامه زندگی مشترک با یکدیگر تمایل ندارند و تصمیم به جدایی از یکدیگر و طلاق می ‎گیرند . جدایی و طلاق علت‎های متفاوتی دارد. این که علت دعوا و اختلاف چیست، کدام یک از زن یا شوهر آن را مطرح می‎کنند و این که زمینه اختلاف چیست، نوع دعوی را در دادگاه خانواده و راه های پیگیری آن و مراحلی که باید طی شود را مشخص می کند. یکی از موارد تفاوت در رسیدگی زمانی است که دادگاه باید اقدام به صدور گواهی عدم امکان سازش و یا حکم طلاق کند. در این مطلب می‎خواهیم بدانیم موارد صدور گواهی عدم امکان سازش و صدور حکم طلاق کدام است و تفاوت حکم طلاق و گواهی عدم سازش در چیست؟ با مجله پیام دلتا همراه باشید.

 گواهی عدم امکان سازش چیست ؟

گواهی عدم امکان سازش همانطور که از نام آن برمی‎ آید، به معنای تایید عدم توافق و سازش است. این گواهی مواقعی صادر می‎ شود که دادگاه رسیدن به توافق و آشتی را بین زن و شوهر ناممکن می ‎داند و به آن ها اجازه جدایی را می‎ دهد. گواهی عدم امکان سازش در موارد زیر صادر می ‎شود:

1. درخواست طلاق از طرف مرد باشد: علت این موضوع آن است که در حقوق ما مرد اختیار طلاق دادن همسرش را در هر زمان که بخواهد دارد. البته این درخواست از طرف مرد مستلزم رعایت تشریفاتی از جمله دریافت گواهی عدم سازش از دادگاه است.
2. طلاق توافقی: در این نوع طلاق هم، چون هر دو طرف رضایت به جدایی دارند، می ‎توانند با دریافت گواهی عدم امکان سازش اقدام به ثبت طلاق خود کنند.
3. طلاق از طرف زن باشد: وقتی که زن وکالت در طلاق دارد، یعنی زمانی که زن حق طلاق دارد.

موارد صدور حکم طلاق

جدا از مواردی که برای صدور گواهی عدم امکان سازش اشاره شد، در مواردی دادگاه اقدام به صدور حکم طلاق می‎ کند و آن زمانی است که زن به دادگاه درخواست طلاق می ‎دهد بدون اینکه حق طلاق داشته باشد. یعنی زن در عقد ازدواج خود حق طلاق را از مرد نگرفته است اما بنا به دلایلی مثل داشتن عسر و حرج یعنی مواردی که به موجب آن ادامه زندگی مشترک برای زن دشوار می‎ شود، قصد دارد از مرد جدا شود.

از آنجا که در کشور ما زن بر عکس مرد با اراده مستقیم، اختیار طلاق دادن همسرش را ندارد، برای اینکه بتواند از شوهرش جدا شود باید در دادگاه مراحلی را طی کند. در این مورد دادگاه گواهی عدم امکان سازش صادر نمی‎کند بلکه ابتدا موضوع و دلایل اختلاف را که زن بابت آن ها درخواست طلاق کرده بررسی می‎ کند و اگر زن را در گرفتن طلاق از شوهرش محق دانست اقدام به صدور حکم طلاق می‎کند.

تفاوت حکم طلاق و گواهی عدم امکان سازش را می‎توان در موارد زیر بررسی کرد :

۱.وقتی قرار باشد دادگاه درباره موضوعی حکم صادر کند، به طور کامل آن را بررسی می‎کند، دلیل اقامه دعوی را بررسی می‎کند، دفاعیات دو طرف را می‎شنود و در نهایت تصمیم می‎گیرد که به نفع چه کسی و چگونه حکم صادر کند.

در اصطلاح حقوقی به این روند ، ورود دادگاه به ماهیت دعوا، می‎ گویند. همانطور که گفته شد یکی از این موارد زمانی است که زن بدون داشتن حق طلاق به دادگاه درخواست دهد . اما دادگاه زمانی گواهی عدم امکان سازش صادر می‎کند که لزومی برای ورود به ماهیت دعوی وجود ندارد و فقط قصد دارد تصمیم به طلاق را تایید کند.

۲.طبق قانون حمایت خانواده مدت اعتبار حکم طلاق شش ماه از تاریخ ابلاغ رای فرجامی یا انقضای مهلت فرجام‎خواهی است اما گواهی عدم سازش اگر تا سه ماه به دفترخانه ارائه نشود، دیگر اعتبار ندارد.

۳.در حکم طلاق دستور دادگاه به جدایی است اما در گواهی عدم سازش، طلاقی صورت نگرفته بلکه  فقط اجازه طلاق صادر شده است و در صورتی که در مدت مشخص شده که ۳ ماه است، طلاق ثبت نشود به منزله انصراف از جدایی است.