۱ به ۱۰؛ نسبت مجردها به خانه‌های خالی

موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه‌ریزی، در گزارشی عنوان کرد که رفتارهای سفته بازانه؛ عاملی در جذب بیشتر منابع در بخش مسکن و زمین بوده است. هم اکنون سکونت در خانه‎ای بیش از نیاز خانوار یا داشتن بیش از یک محل سکونت برای هر خانوار، جایگزین پس انداز نقدی در خانوارهای ایرانی شده و همین موضوع به طور مستقیم بر ازدیاد خانه‌های خالی و بالارفتن قیمت مسکن و به تبع آن افزایش تعداد افراد مجرد تاثیر گذار است.

به گزارش مجله دلتا، به نقل از خبر آنلاین به سبب ناکارآمدی بازارهای مالی و ساز و کارهای تبدیل پس انداز به سرمایه مولد (سرمایه گذاری در بخش تولید)، ثروت انباشت شده به جای آنکه در تولید کالاها و خدمات قابل مبادله به کار رود در بخش کالاهای غیرمبادله‌ای همچون مسکن سرمایه‌گذاری می‌شود.

۷۰۰ هزار میلیون تومان در خانه های خالی

از دیدگاه محققان این پژوهش، موضوع تبدیل به احسن کردن که در ادبیات مسکن وارد شده، به مفهوم تغییر محل سکونت و ارزشمندتر کردن مسکن با استفاده از پس اندازهای ریالی است. این مفهوم نشانه‌ای از نوع دیگری از خریدهای ملکی است که همه خانوارها را درگیر کرده و موجب شده به منظور حفظ پس انداز، خانواده‌ها به تغییر یا ارزشمندتر کردن واحد  مسکونی خود اقدام کنند.

خریدهای غیرمصرفی در بازار مسکن باعث شده تعداد خانه‌های خالی از سکنه در یک دهه‌ی گذشته از ۴۵۷ هزار به بیش از ۲ میلیون واحد مسکونی برسد و مساحت زیربنای واحدهای مسکونی خالی از سکنه نیز از ۵۷ میلیون مترمربع به ۲۶۳ میلیون مترمربع افزایش یابد. برآورد می‌شود ارزش خانه‌های خالی نیز از ۲۰ هزار میلیارد تومان به ۷۴۷ هزار میلیارد تومان رسیده باشد.

وجود ۲۲۰ هزار مجرد قطعی در کشور

طبق آخرین سرشماری کل کشور، ۹ میلیون و ۷۶۹ هزار نفر در سن متعارف ازدواج و هرگز ازدواج نکرده در ایران وجود دارند و تعداد افرادی که از سن متعارف ازدواج عبور کرده‌اند اما هنوز به سن تجرد قطعی نرسیده‌اند، یک میلیون و ۸۱۰ هزار نفر است.  عنوان مجرد قطعی به افرادی اطلاق می‌شود که از سن تجرد قطعی عبور کرده باشند و تعداد آنها در کل کشور حدود ۲۲۰ هزار نفر است. این یعنی به ازای هر مجرد قطعی ، ۱۰ خانه خالی وجود دارد.

جمع‌بندی ساده آمارهای ارائه شده نشان دهنده این واقعیت است که تغییر فرهنگ در ثروت آفرینی و ریسک بالای سرمایه‌گذاری در بخش‌های تولیدی منجر به افزایش سفته بازی در بخش مسکن شده و عملاً قیمت‌ها را به بالاتر از توان خریدار مصرفی (کسانی که خانه را برای تامین سرپناه تهیه می‌کنند) رسانده است.  نکته دیگر آنکه ۷۴۷ هزار میلیارد تومان پول انباشت شده در خانه‌های خالی معادل سرمایه لازم برای ایجاد شغل پایدار در جامعه ۳ میلیون و پانصدهزار نفری بیکار کشور است. به نظر می‌رسد پرداختن به این معضل در بخش مسکن نیازمند عزم جدی نهادهای اجرایی و نظارتی است و باید دید مسئولان برای حل این معضل چه راهکاری خواهند داشت.