شیلاندر روستایی است که ماسوله زنجان نام گرفته است و با سکوت و زیبایی بکر و چشم‌نواز خود، نامش را در میان روستاهای دیدنی ایران به یادگار گذاشته است. شیلاندر روستای پروانه‌هاست. امروز با مجله دلتا به سرزمین پروانه‌ها می‌رویم.
وقتی این طبیعت زیبا تصمیم به جلوه‌گری می‌گیرد، هر لحظه ما را با یک شگفتی تازه مبهوت خود می‌کند، مخصوصا وقتی پای معماری زیبای ایرانی هم در میان باشد.
با این سفرهاست که دل عاشقان طبیعت آرام می‌گیرد و در دنیای قشنگ‌شان خاطره تازه‌ای برجای می‌ماند. با وجود درختان توت بسیاری که در منطقه شیلاندر روییده است، پروانه‌های زیادی دیده می‌شوند. این روستای گردشگری بر دامنه کوهی مشرف بر رودخانه قرارگرفته که منظره‌ای حیرت‌انگیز دارد.
زادگاه پروانه‌ها، شیلاندر
در ۳۵ کیلومتری شمال شرق شهر زنجان، روستایی زیبا به نام شیلاندر با معماری پلکانی و خانه‌هایی ساخته شده از خشت و گل و مردمی سرشار از زندگی وجود دارد. این روستا به سبب وجود پروانه‌های بسیار به سرزمین پروانه‌ها معروف است.
مسیر رسیدن به سرزمین پروانه‌ها، جاده‌ای خاکی است. ۱۶ کیلومتر که از شهر به سمت شرق حرکت می کنید به بالای کوهی می رسید که قله آن در محاصره ابرهاست. جاده کم کم پیچ در پیچ می‌شود و مسیر، مملو از چشمه‌های زیبا و پروانه‌های رنگارنگ است.
یک طرف جاده پر است از درختان توت، فندق، آلو و گردو که منزلگاه پروانه‌هاست و در طرف دیگر روستای زیبای شیلاندر واقع شده است.
مردم این روستا که حالا شهر نشین شده‌اند تنها سه ماه تابستان را برای بهره‌مند شدن از هوای پاک و خنکای سایه درختان در تابستان به این منطقه نقل‌مکان می‌کنند تا از هوای پاک، اکسیژن خالص و زیبایی فوق‌العاده طبیعت بهره‌مند گردند.
ساکنین این روستا می‌گویند ما فقط سه ماه سال را در این مکان می‌گذرانیم، حال آنکه اینجا منزلگاه دائمی پروانه‌ها در تمامی سال است.
آب و هوای سرزمین پروانه‌ها
در واقع این محل برای انسان‌ها تفرجگاهی در منزلگاه پروانه‌ها است که به سبب حضور درختان توت و فندق در این محل گرد هم جمع شده‌اند.
هوای این روستا اکسیژن خالص است، هوایی پاک و فوق‌العاده که باعث می‌شود ریه‌های آلوده از دود و دم ماشین‌ها را برای مدتی هرچند کوتاه تازگی و شادابی ببخشد و از آلودگی هوا رها کند.
سوغاتی این روستای زیبا توت، آلو، گردو و فندق است به همراه ریه‌هایی مملو از هوای پاک.
تنوع پروانه‌ها
پروانه‌های کوچک و بزرگ رنگی که گاه حتی تنوع رنگ بال آنان، بیش از پرهای مرغ عشق است، بر زیر و روی گل‌هایی منزل ساخته‌اند که می‌توان در حاشیه این روستا دید.
پروانه‌ای به بزرگی یک کف دست بود. روی یکی از شاخه های درخت توت بزرگ کنار رودخانه، هر چه کردیم پر بزند و بپرد، نشد که نشد. رهگذری آمد، سنگی پرتاب کرد، آرامش خانه‌اش بهم ریخت و پر زد و رفت؛ این را یکی از اهالی روستایی می‌گوید که همسایه پروانه هاست.
پیشنهاد مطالعه: مطلب تنها کوه خوراکی دنیا در ایران را بخوانید.
ناشناس
۲۲ تیر ۱۴۰۰ در ۰:۰۷ ق٫ظ
ناشناس
۲۱ تیر ۱۴۰۰ در ۱۱:۴۳ ب٫ظ
ناشناس
۲۱ تیر ۱۴۰۰ در ۱۰:۰۴ ب٫ظ
علی طالبی
۲۱ تیر ۱۴۰۰ در ۸:۰۰ ب٫ظ
مطالب خیلی جالبی داره مخصوصا مطالب مربوط به گردشکری
ریحانه آهن کار
۲۲ تیر ۱۴۰۰ در ۸:۱۷ ق٫ظ
سلام
ممنون از توجه و حضور گرمتون