تارا جاکیک، به مدت سه سال منطقه پیلبارا در غرب استرالیا را به دنبال نشانه‌هایی از نحوه تولید استرومااتولیت‌ها که در دهه ۱۹۷۰ در آنجا کشف شدند، کاوش کرده است. در این مطلب از مجله دلتا درباره شروع حیات صحبت خواهیم کرد.
استرومااتولیت‌ها
استرومااتولیت‌ها ساختارهای معدنی چندلایه و گردی می‌باشند که می‌توانند از سایز یک توپ گلف تا بالن‌های هواشناسی متغیر باشند. این ساختارها قدیمی‌ترین شواهد مبنی بر وجود ارگانیسم‌های زنده بر روی زمین در حدود ۳٫۵ میلیارد سال پیش می‌باشند.
دانشمندانی که معتقدند حیات از اقیانوس‌ها آغاز شده است فکر می‌کنند این ساختارهای معدنی همچون استرومااتولیت‌های در مناطق ثبت شده در میراث جهانی در خلیج کوسه، در آب‌های کم‌عمق و نمکی شکل گرفته‌اند.
شرایط مناسب برای حیات
برای چهار دهه و از زمانی که “وسل آلوین” کشف کرد که دریچه‌های هیدروترمال اعماق دریا، محل سکونت نوع خاصی از باکتری‌ها و کرم‌ها می‌باشند، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که دریچه‌هایی که گاز و مواد معدنی را پمپاژ می‌کنند تمام آن چیزی می‌باشند که برای پیدایش حیات لازمند.
اما دیمر که خود را دانشمند می‌داند و بازی با ایده‌های جدید را بسیار دوست دارد گمان می‌کرد این ایده کاستی‌هایی دارد. بطور مثال مولکول‌های ضروری برای پیدایش حیات به سرعت در اقیانوس پخش می‌شوند و آب شور دریاها مانع برخی پروسه‌های مورد نیاز پیدایش حیات می‌شود.
بازنگری جدول زمانی
به نظر دیمر، زمین در گذشته دارای یک اقیانوس عظیم بوده است که در آن آتشفشان‌ها و تکه‌هایی از خشکی قرار داشته است.
باران بر روی خشکی باریده و حوضچه‌هایی از آب شیرین ایجاده می‌کرده است که توسط انرژی زمین گرمایی، گرم شده و سپس از طریق روان آب‌ها دوباره سرد می‌شده است. برخی از اصلی‌ترین مولفه‌های حیات که در حین شکل گیری منظومه شمسی شکل گرفته اند بر روی زمین و در این حوضچه‌ها سقوط کرده و سبب پیدایش ترکیبات آلی پیچیده شده‌اند.
پیشنهاد مطالعه: مطلب عوارض نخوابیدن در شب را بخوانید.
