قطار مرده‌ها در لندن

اجساد تلفات بیماری، کنار کلیساها روی هم تلنبار می‌شد. اجسادی که منتظر بودند تا روزی دفن شوند. اما یک مشکل بزرگ وجود داشت. آن هم این بود که جایی وجود نداشت تا این اجساد دفن شوند. پس سرنوشت این هزاران جسد چه شد؟ در ادامه با مجله دلتا همراه باشید و از سرنوشت این اجساد و قطار مرده ها در لندن ، با خبر شوید.

اتفاقات آن دوران چه بود؟

در آن زمان جمعیت شهر لندن مدام و مدام در حال افزایش بود. در سال ۱۸۰۱، جمعیت این شهر چیزی حدود نیم میلیون نفر بود. اما در سال ۱۸۵۱، این مقدار تقریبا ۲ برابر شد و به ۲.۵ میلیون نفر افزایش پیدا کرد. با وجودی که، ۳۰۰ هکتار زمین برای دفن اجساد در نظر گرفته شده بود، نیاز به فضاهای جدیدتر بود.

در همان دوران بود که بیماری‌های وحشتناکی مثل وبا، آبله، سرخک و تیفوس در لندن شیوع پیدا کرد. اجساد تلفات این بیماری‌ها بلاتکلیف در گوشه و‌کنار شهر روی هم انباشته می‌شد. این بدن‌های بی‌جان، عفونی بودند و خطرات زیادی برای بقیه اهالی شهر داشتند.

قطار مرده ها در لندن برای چه ایجاد شد؟

در این دوران بود که یک تصمیم گرفته شد. آن هم این بود که دیگر نباید هیچ جسدی در گورستان‌های لندن دفن شود. به جای آن باید به دنبال فضاهای جدید در خارج از شهر برای دفن اجساد بود. در واقع باید گورستان‌های جدیدی ایجاد کرد.

یکی از این قبرستان‌ها، قبرستان بروک وود در ۳۷ کیلومتری لندن بود. این محل در آن دوران بزرگ‌ترین قبرستان انگلستان محسوب می‌شد. وسعت این قبرستان حدود ۱۵۰۰ هکتار بود و طوری طراحی شده بود که تا ۳۵۰ سال دوام آورد.

قطاری فقط برای سوگواران و مردگان، قطار مرده ها در لندن

از آنجایی که این قبرستان در فاصله دوری از شهر لندن قرار داشت، برای این که سوگواران و افراد عزادار بتوانند راحت‌تر خودشان را به آن برسانند، یک مسیر راه آهن ساخته شد و به خط راه‌آهن اموات لندن شهرت پیدا کرد.

این خط راه‌آهن از سال ۱۸۵۴ راه افتاد. این قطار هر روز تابوت‌ها و خانواده‌های در گذشتگان را از لندن به مقصد بروک وود حمل می‌کرد.

این مسیر ۳۷ کیلومتری هیچ توقفی نداشت و تقریبا ۴۰ دقیقه تمام طول می‌کشید. سوگواران مجبور بودند که این مسیر را طی کنند و بعد از رسیدن، مرده‌شان را دفن کنند. سپس سوگواری کنند و بعد از آن با همین قطار به لندن برگردند.

قطار مرده‌ها در دیگر مکان‌های دنیا

شاید اختصاص دادن چنین قطاری برای این کار، کمی غیر عادی باشد. اما این کار در آن دوران در چند جای دیگر دنیا هم انجام شد.

برای مثال از سال ۱۸۶۷ تا ۱۹۴۸، قبرستانی در سیدنی به نام روک وود ساخته شد. برای آن خط قطاری به نام «خط قبرستان روک وود» در نظر گرفته شد.

برای یکی دیگر از شهرهای بزرگ استرالیا به نام ملبورن هم همین اتفاق افتاد.

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با دیگر جاذبه‌های جهانگردی، نامه بنویسید تا شریک رویاهایتان را پیدا کنید! را در مجله گردشگری دلتا مطالعه کنید.