سرمایه‌گذاری در بخش مسکن، کاهش یافته و نتیجه آن، کاهش تولید و عرضه مسکن است. انبوهسازان به دلیل گرانی مصالح، رغبتی برای سرمایه‌گذاری در بخش مسکن ندارند. گفته می‌شود شاخص اصلی سرمایه‌گذاری در مسکن، تعداد پروانه‌های ساختمانی صادر شده است که این شاخص از سال ۹۰ رو به کاهش بوده و نتیجه گرفته می‌شود که ارزش نقدینگی بخش خصوصی در ساخت و ساز، به یک‌سوم کاهش یافته است.به گزارش مجله دلتا به نقل از اقتصادآنلاین،
وقتی قیمت‌ها بالا می‌رود؛ ساخت مسکن کاهش مییابد و تقاضا برای مسکن را به سال‌های بعد منتقل می‌کند و موجب انباشته شدن تقاضا می‌شود.
کارشناسان اقتصاد مسکن معتقدند: ارزش ملکی و قیمت زمین، بیشترین تأثیر را در قیمت نهایی مسکن می‌گذارد و قیمت مصالح، هزینه کمتری را بر قیمت تمام شده مسکن تحمیل می‌کند.
هرچند تورم قیمت مصالح، کمتر از تورم سالانه بوده است، اما رئیس اتحادیه مصالح فروشان معتقد است: تأثیر روانی افزایش قیمت مصالح بر بازار مسکن بیشتر از تأثیر واقعی آن بوده است. اسماعیل کاظمی قهی می‌گوید: «اختلاف قیمتی مسکن در مناطق شمالی و جنوبی تهران، گویای این مطلب است. همچنین، قیمت سیمان بستهبندی، به سبب قیمت پاکت سیمان، از اواخر سال گذشته تا کنون حدود ۱۷ درصد افزایش داشته است. از طرفی افزایش کرایه حمل بر قیمت مصالح را هم نباید نادیده گرفت.»
رئیس اتحادیه مصالح فروشان، از کاهش تولید کارخانهها نیز خبر داده و می‌افزاید: این موضوع هم بر افزایش قیمت نهایی تأثیر داشته است.
بر اساس گزارش مرکز آمار، سه گروه مصالح ساختمانی که بیشترین تورم را در تابستان امسال تجربه کردهاند شامل: گروه آهن‌آلات، میلگرد وپروفیل در و پنجره، گروه ایزوگام و قیر و گروه چوب بوده است. این مصالح ساختمانی، از شروع ساختوساز تا زمان تکمیل واحدهای مسکونی، مورد نیاز سازندگان است.
گزارشهای بازار مسکن حاکی است، هزینه ۲.۵ میلیون تومان برای یک متر مسکن، کف قیمت‌ها در ساختوساز است و قیمت ساخت برخی واحدها، متری ۱۶ میلیون تومان است که این واحدها هم اکنون متری ۴۰ میلیون تومان برای فروش عرضه می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
رکود مسکن، پیامد گرانی مسکن مصالح ساختمانی
از افزایش نرخ ارز تا گرانی مصالح ساختمانی
