میز و صندلی را جدی بگیرید. این توصیه‌ای است برای همه‌ی اشخاصی که ساعاتی طولانی یک‌جا می‌نشینند و تحرکی ندارند. بدن انسان چنان طراحی شده است که به‌طور طبیعی تحرک داشته باشد. حتی در زمان خواب هم بدن، هوشمندانه و خودکار حرکت‌های لازم را انجام می‌دهد. مثلا در خواب پهلو به پهلو می‌شوید. درحالی‌که هوشیار نیستید و تصمیم به حرکت نگرفته‌اید. وقتی بنا به شرایط کاری برای مدتی طولانی در یک وضعیت می‌مانید، سیستم نگهدارنده‌ی ستون فقرات دچار خستگی می‌شود. به‌ویژه اگر این وضعیت مناسب نباشد، به یک نقطه از بدن فشار زیادی وارد می‌شود و درد را احساس می‌کنید. اگر به هشدارهای بدن توجه نکنید و شرایط فیزیکی را به نفع سلامتتان تغییر ندهید، در ناحیه‌ی ستون فقرات یا عضلات دچار آسیب خواهید شد.
کارمندها تمام ساعات کاریشان پشت میز می‌گذرد و برای انجام امور، نیاز چندانی به فعالیت‌های جسمانی ندارند. به همین دلیل به آن‌ها «پشت میز نشین» هم می‌گویند. از همین تسمیه‌ی ساده، اهمیت نقش میز و صندلی برای یک کارمند روشن می‌شود. کسانی که به سلامت خود اهمیت می‌دهند، باید یک‌سری اصول را درباره‌ی میز و صندلیشان رعایت کنند.
* صندلی باید با ابعاد بدن متناسب باشد و نباید اندام شما را تحت فشار قرار بدهد. به عبارت دیگر باید بتوانید راحت در آن جابهجا شوید.
* نشیمنگاه صندلی نباید خیلی سفت یا خیلی نرم باشد. هر دوی این‌ها به یک اندازه آسیب‌زا است. معمولا صندلی‌ها سفت هستند. این نوع صندلی‌ها در طولانی‌مدت به یک نقطه از بدن فشار وارد می‌کنند، خون‌رسانی و اکسیژن‌رسانی کم می‌شود و در نتیجه احساس درد به‌وجود می‌آید.
* صندلی باید بنا به نیاز فرد انتخاب شود. مثلا کارمندی که میز بزرگی دارد و وسایل لازمش دور از دسترس قرار دارند، بهتر است روی یک صندلی چرخدار بنشیند تا راحت‌تر جابهجا شود. در صورتی که صندلی چرخدار موجود نباشد، باید در چینش وسایل روی میز تجدید نظر شود. یعنی فرد وسایلی را که بیشتر استفاده می‌کند، در دسترس قرار بدهد تا مجبور نشود به دفعات روی میز خم شود.
* پشتی صندلی باید استاندارد باشد. اگر پشتی صندلی گودی کمر را پر نکند، با قرار دادن بالش کوچکی فضای میان صندلی و گودی کمر را پر کنید.
* وقتی روی صندلی می‌نشینید، مفصل ران باید زاویه‌ی ۹۰درجه داشته باشد. در غیر این صورت از زیرپایی استفاده کنید. اشکالی ندارد اگر زانوها قدری از ران بالاتر قرار بگیرند. همچنین بهتر است مچ پا هم در شیب قرار بگیرد. زیرپایی‌های متحرک و قابل تنظیمی در بازار هست که با تهیهی آن‌ها می‌توانید وضعیت نشستن را بهبود ببخشید.
* تا حد امکان سعی کنید در انتهای صندلی بنشینید. نشستن در لبه‌ی صندلی، به مرور زمان مشکلاتی را در ستون فقرات ایجاد می‌کند.
* ارتفاع میز باید با قد فرد متناسب باشد؛ طوری که فرد برای کار کردن با وسایل روی میز نیاز به خم شدن یا نیم‌خیز شدن نداشته باشد. علت اینکه بعضی به قوز کردن عادت می‌کنند، همین است. ضمن اینکه برای پیشگیری از قوز، فقط باید درست نشستن را تمرین کنید. قوزبندهایی که در بازار به فروش می‌رسند، نه‌تنها چاره‌ی قوز نیستند؛ بلکه این ناراحتی را تشدید هم می‌کنند. چون بدن عادت می‌کند یک وسیله با فشار شانه‌ها را عقب نگه دارد و دیگر خود فرد برای درست نشستن و قوز نکردن تلاش نمی‌کند.
* افراد سعی کنند هر ۲۰ دقیقه یک‌بار وضعیت بدن را تغییر بدهند. مثلا از جایشان بلند شوند و چند قدم راه بروند یا به پشتی صندلی کاملا تکیه کنند.
* ورزش کردن برای کارمندها و همه‌ی پشت میز نشین‌ها بسیار ضروری است. چون آن‌ها کمترین تحرک را دارند و با ورزش کردن می‌توانند عضلاتشان را آماده‌تر و ورزیده کنند؛ این ورزش کردن می‌تواند شامل نرمش‌های صبحگاهی و عصرگاهی منظم باشد یا انجام یک ورزش به‌خصوص مثل فوتبال یا شنا؛ البته به صورت منظم.
