نکات حقوقی مهم در خصوص آپارتمان نشینی

با افزایش جمعیت و شکل‌ گیری کلان شهرها و محدود شدن زمین‌ های شهری، افراد به سمت آپارتمان‌ نشینی روی آورده اند. به گزارش مجله دلتا در این بین لازمه هم‌ زیستی بهتر در این مکان ها، بهره مندی از فرهنگ مطلوب همنشینی و همچنین آگاهی هر یک از ساکنان از قوانین و مقررات و حقوق اجتماعی است. در این نوشتار به طرح نکات حقوقی مهم از قانون آپارتمان نشینی پرداخته شده است.

۱. مالک یا مستأجر هر دو به یک اندازه باید قوانین و مقررات مربوط به ساختمان ‌هایی را که مشمول قانون تملک آپارتمان‌ ها هستند رعایت کنند و استفاده‌ کننده قانونی، خواه مالک باشد یا مستاجر متعهد به رعایت قوانین و مقررت مربوطه خواهد بود.

۲. قسمت‌ های مشترک و مشاع مجتمع ‌های آپارتمانی؛ شامل زمین، تأسیسات مشترک مانند سیستم گرمایشی و سرمایشی، چاه، انشعاب برق، بالابر، فاضلاب، انشعاب آب، انباری، لوله ‌ها و سیم ‌های برق، اسکلت ساختمان، بام، راهرو و راه‌ پله ‌ها، در و پنجره ‌های بخش‌ های عمومی، حیاط، محوطه ساختمان که بخشی از ملک است، حیاط خلوت، اتاق سرایدار، نمای ساختمان، انباری عمومی و تلفن مرکزی و هر آنچه که مطابق صورتجلسه تفکیک آپارتمان ‌ها به واحدی خاص اختصاص ندارد، مشترک و مورد استفاده همه مالکان و متصرفان قانونی است. شایان ذکر است که این بخش ‌ها غیر قابل انتقال است و هر یک از مالکان یا نماینده آن ها به نسبت مالکیت و مساحت آپارتمان خود در آن به‌ صورت مشترک و مشاع سهیم است.

۳. قسمت ‌های اختصاصی هر ساختمان؛ شامل قسمت‌ هایی است که برای آن سند مالکیت جداگانه با تعیین مالک صادر شده یا به‌ صورت عرفی به یکی از مالکان اختصاص دارد. مانند پارکینگ و انباری که اگر به ‌صورت قانونی در سند ملک ثبت شده و به مالک آپارتمان تعلق دارد. در غیر این‌ صورت باید به‌ صورت مشترک با توافق مالکان دیگر از مکان های یاد شده بهره ‌برداری شود.

۴. هزینه‌ های مشترک؛ هزینه‌ هایی است که برای استفاده، حفظ و نگهداری عادی ساختمان و تأسیسات و تجهیزات و همچنین هزینه‌ های اداری و حق ‌الزحمه مدیر یا مدیران ساختمان پرداخت می‌شود. این هزینه ‌ها شامل مواردی همچون رنگ ‌آمیزی دیوارها و نرده‌ های مشترک و … را شامل می‌شود. سهم هر یک از مالکان از مخارج، به نسبت مساحت اختصاصی هر آپارتمان به کل بخش ‌های اختصاصی دیگران تعیین شده و از هر واحد دریافت می‌شود. شایان ذکر است که هزینه‌ های مشترک به صورت مساوی از همگان دریافت خواهد شد. بدیهی است اگر بر مبنای قانون و عرف قسمتی از بخش ‌های عمومی مشترک مورد استفاده اختصاصی شخص یا اشخاصی است، باید هزینه ‌های آن ‌را کسی که استفاده‌ می‎کند بپردازد. همچنین امکان قانونی برای تنظیم قرارداد بین مالکان برای چگونگی محاسبه سهم هر مالک در هزینه‌ ها وجود دارد. مالکان می‌توانند توافق کنند که برخی از آن‌ ها هزینه ‌های بخشی از ساختمان را به ‌صورت انحصاری متقبل شوند.

۵. نمای ساختمان؛ بخش مشترک و متعلق به همه مالکان است. آن بخش از ورودی آپارتمان‌ ها و سر در آن‌ که در ظاهر و زیبایی مؤثر و نمایان است، جزء مشاعات و بخش های مشترک محسوب می‌شود. بنابراین طبق قانون آپارتمان نشینی هیچ تغییر و اصلاحی در این موارد نباید بدون موافقت دیگر مالکان انجام شود.

۶. در هر ساختمانی که مشمول قانون تملک آپارتمان‌ ها است ، اگر مالکان بیش از سه نفر باشند، باید مدیر یا مدیرانی توسط مجمع عمومی مالکان انتخاب شود. مواردی نظیر اداره و حفظ ساختمان، دریافت و پرداخت هزینه ‌ها، بیمه آتش‌ سوزی ساختمان، تعیین سهم هر آپارتمان در هزینه ‌ها و اعلام آن، جلوگیری از ارائه خدمات مشترک به بدهکاران، درخواست طلب از بدهکاران، و نیز طرح شکایت در دادگستری و مراجعه به اداره ثبت توسط مدیر ساختمان صورت می‌گیرد.