طلاق خلع ؛ زن پول می دهد تا شوهر طلاقش دهد!

احتمالا” تا کنون  عبارت ” مهرم حلال ، جونم آزاد” را شنیده اید.این عبارت به یکی از انواع طلاق توافقی که طلاق خلع نامیده می شود اشاره دارد که زن  در ازای دادن مالی به شوهرش از او می‎خواهد که طلاقش بدهد.

طلاق به معنای انحلال عقد نکاح دائم است که پس از اجرای صیغه طلاق صورت می‌گیرد و از آن پس رابطه زوجیت بین زن و شوهر کاملا قطع می‌شود، اما با توجه به نوع هر طلاق، آثار حاصله از آن‎ها متفاوت خواهد بود. در ایران حق طلاق با مرد است و زن فقط با وجود برخی شرایطی که در قانون قید شده می‎تواند درخواست طلاق داشته باشد.

انواع طلاق از نظر قابلیت بازگشت

طلاق بر دو قسم است: بائن و رِجعی.

در طلاق رجعی برای شوهر در مدت عده، حق رجوع وجود دارد. یعنی با وجود اینکه با قطع رابطه زوجیت به واسطه اجرای طلاق، مفارقت (جدایی) بین زوج ها حاصل می‌شود، اما در مدت عده (سه ماه و ده روز از تاریخ اجرای صیغه طلاق) برای شوهر حق رجوع به همسرش باقی است و در این صورت همان رابطه شرعی بین زن و شوهر دوباره برقرار خواهد شد.

در طلاق بائن برای شوهر حق رجوع وجود ندارد و با اجرای صیغه طلاق، رابطه زوجیت بین زوج ها به طور کامل قطع خواهد شد.

طلاق خلع

بر اساس ماده ۱۱۴۶ قانون مدنی، طلاق خلع آن است که زن به دلیل تنفری که از شوهر خود دارد، در مقابل مالی که به او می‌دهد، طلاق بگیرد، اعم از اینکه این مال عین مهریه یا معادل آن یا بیشتر یا کمتر از آن باشد.

به زبان ساده تر، طلاق خلع آن است که زن به هر علتی نخواهد با شوهرش به زندگی ادامه دهد و شوهر هم مایل به طلاق دادن او نباشد، اما زن برای راضی کردن او به طلاق، مقداری مال به او بدهد تا راضی شود او را طلاق دهد.

ارکان طلاق خلع

طلاق خلع مبتنی بر دو رکن است:

• تنفر و کراهت داشتن زن نسبت به شوهر خویش، به گونه‌ای که دوام زندگی را برای او یا هر دو مشکل ساخته است و منجر به نافرمانی، معصیت و بی‌توجهی به تکالیف شرعی و قانونی و نیز احساسات و عواطف انسانی می‌شود.
• دادن مالی از طرف زن به مرد در مقابل انجام طلاق، تا او را از زوجیت رها سازد، به گونه‌ای که مرد در زمان عده حق رجوع نداشته باشد.

به مالی که زوجه می‌بخشد اصطلاحا فداء یا فِدیه می‌گویند و می‌تواند عین( مثل یک آپارتمان یا مقداری طلا) دین ( مثل پرداخت بخشی از قروض مرد یا پرداخت اقساط او)  یا منفعت ( واگذاری سود حساب یا بورس یا …) باشد. در خصوص مقدار آن نیز ضابطه مشخصی وجود ندارد و به نحوه توافق طرفین بستگی دارد که در این صورت ممکن است همان مهریه یا غیر آن یا مالی به ارزش کمتر یا بیشتر از مقدار مهریه باشد، همچنین نفقه که به عهده شوهر است یا اجرت شیر دادن فرزند در مدت معین، می‌تواند فدیه قرار گیرد.

شایان ذکر است، زمانی که این کراهت و تنفر دو طرفه باشد و زن و شوهر هر دو تمایل به طلاق داشته باشند و ادامه زندگی برای آن‎ها با سختی همراه باشد، به این طلاق مبارات گویند.

در مطالب بعدی به این موضوع پرداخته خواهد شد.