سرقت فقط برداشتن مال دیگران به طور پنهانی نیست!

سرقت یا دزدی آن است‎که شخص بالغ و عاقلی، مال متعلق به دیگری را که در جایی محفوظ و نگهداری می‎شود، به طور مخفی و بدون اطلاع صاحبش ببرد. در این مطلب به بررسی جرم سرقت خواهیم پرداخت.

تعریف سرقت:

این لفظ از ماده «سَرَقَ» به معنای «دزدیدن» است. اِستِراق سَمع نیز به معنای دزدانه‌گوش کردن، از همین کلمه ساخته شده است.

سرقت یکی از مهمترین جرائم علیه اموال و مالکیت اشخاص است.

 قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ در ماده ۲۶۷ بیان می‎دارد: سرقت عبارت از ربودن مال متعلق به غیر است. موضوع سرقت چیزی است که عمل ربودن نسبت به آن انجام می‎شود و حقوقی به آن تعلق گرفته که مورد حمایت قانون است.

قانونگذار شرایط زیادی را به صورت صریح یا ضمنی برای موضوع سرقت بیان نموده است که عبارتند از: مال یا شی بودن مال مسروقه، مادی بودن و قابلیت جابجایی و تصرف داشتن مال، تعلق مال به غیر در زمان سرقت وخروج مال یا شی از تصرف مالک و به تصرف درآوردن سارق است.

سه عنصر اصلی دزدی:

برای اینکه یک جرم صورت بگیرد، باید ۳ رکن داشته باشد:

عنصر مادی: در این جرم، عنصر مادی به شکل ربودن به معنای جابه جا کردن و برداشتن و تصرف برآن مال و همچنین پنهانی بودن عمل رُبایش است، بنابراین لازمه جرم دزدی این است که سارق بدون رضایت مالک یا متصرف به صورت علنی و یا مخفیانه مبادرت به بردن مال دیگری نماید.

عنصر معنوی: همان قصد ارتکاب جرم است که علاوه بر سوء نیت عام، قصد مالک شدن به‎عنوان سوء نیت خاص لازم و ضروری است. برای تحقق جرم سرقت وجود قصد مجرمانه و علم سارق بر اینکه مال متعلق به دیگری است، حائز اهمیت است؛ بنابراین جرم سرقت یک جرم عمومی است که همواره با سوء نیت محقق می‎شود.

عنصر قانونی: همان اصل قانونی بودن جرم و مجازات‎هااست.به این معنی که باید قانونگذار موضوعی را جرم بداند تا بتوان مرتکب را مجازات کرد و با نبودن عنصر قانونی نمی‎توان مرتکب فعل را مجازات کرد. بنابراین متن قانون مجازات اسلامی، مهمترین عنصر قانونی برای جرم دزدی است که تفسیر مجازات انواع آن را به طور جداگانه بیان داشته ‎است.