خیابان لاله زار، شانزلیزه طهران

خیابان لاله زار روزگاری عروس خیابان‌های تهران بود. پر از کافه و هتل و سینما. خیاط‌خانه و فروشگاه‌های مد روز. به آن شانزلیزه تهران می‌گفتند. از بس قشنگ و جذاب بود. حالا اما خاموش و آرام، جایی بین خیابان انقلاب و میدان توپخانه نشسته است. با متانت و وقار به این “از عرش به فرش افتادن” تسلیم شده.

از لاله زار آن روزها، چیزی به جز تابلوی خیابانش باقی نمانده. خیابان لاله زار این روزها پر از کلید و پریز است. لوستر و شب خواب بیشترین چیزی است که پشت ویترین‌هایش چشمک می‌زند. لاله زار ما امروزی‌ها، دیگر آنی نیست که مادربزرگ‌های‎مان از اولین شام خاطره انگیزی که در گراند هتلش با پدربزرگ‌های‎مان خورده‌اند، به یاد دارند.

خیابان اولین‌ها

خیابان لاله زار به دستور ناصرالدین شاه ساخته شد. او می‌خواست خیابانی آنچنانی در پایتختش داشته باشد. مثل همان خیابان‌هایی که فرنگی‌ها در مملکت خودشان داشتند. می‌خواست خیابانی بسازد که دروازه مدرنیته باشد. او سعی کرد اولین‌های هر چیز را در این خیابان جمع کند. اولین تراموای ایران در این خیابان دایر شد. تراموا را اوایل اسب‌ها می‌کشیدند. بعدتر، تراموا را برقی کردند. پولدارهای تهرانی خیابان را سواره طی می‌کردند. طوری که ترامواسواری کلی کلاس داشت.

اولین کافه مدرن ایران در گراندهتل خیابان لاله زار متولد شد. هنرمندان بزرگی مثل میرزاده عشقی و عارف قزوینی از دل همین کافه بیرون آمدند. اولین سینمای روباز ایران هم در لاله زار افتتاح شد. سالن اپرا و تماشاخانه هم در همین خیابان متولد شدند. سپس از آنجا در همه جای ایران گسترش پیدا کردند. گفتن ندارد که سینما هم اولین بار در این خیابان ساخته شد.

سینما خورشید اولین سینمای لاله زار بود. در کوچه اتحادیه قرار داشت و دختر لر، اولین فیلم ناطق تاریخ سینمای ایران، در همین سینما اکران شد. اولین نمایش خیمه‎شب‎بازی هم در یکی از تماشاخانه‌های لاله زار روی صحنه رفت. گفته می‌شود اولین باغ وحش ایران هم در همین خیابان ساخته شد. با آسیب دیدگی یک کودک، باغ وحش را تعطیل کردند.

فاتح جنگ‌های کازرون و ممسنی

دایی جان ناپلئون را می‌شناسید؟ همان پیرمرد غرغرویی که سردار فاتح جنگ‌های خیالی بود. سریالش روزگاری محبوبیت همگانی داشت. طنز بود و مردم را سرگرم می‌کرد. مثل سریال “شب‌های برره” که معروف‌ترین سریال طنز دهه‌های اخیر است. البته سریال را از روی رمانی به همین نام ساخته‌اند. لوکیشن اصلی سریال دایی جان ناپلئون خانه اتحادیه است. خانه‌ای تاریخی که در یکی از کوچه‌های لاله زار قرار دارد.

کوچه‌های نامدار

خیابان لاله زار کوچه‌هایی دارد که هر کدام به اندازه یک خیابان تمام عیار مشهور هستند. آن‎ها بخشی از تاریخ پایتخت را در خود جای داده‌اند. کوچه مهران، برلن، ملی، اتحادیه و پیرنیا از این کوچه‌ها هستند. کوچه مهران و برلن هنوز مثل سابق پر رونقند. قدیمی‌ها هنوز هم برای خرید، مخصوصاً خریدهای زنانه، آنجا را ترجیح می‌دهند.

نکات مهم در بازدید از خیابان لاله زار

لاله زار یک طرفه است. از خیابان انقلاب به سمت میدان توپخانه. نزدیک‌ترین مترو به ابتدای خیابان، متروی دروازه دولت است. متروی میدان امام خمینی هم به انتهای خیابان نزدیک است. اگر دل‌تان می‌خواهد لاله زار آن روزها را لمس کنید، می‌توانید راهی شهرک سینمایی غزالی شوید. آنجا بخشی از تهران قدیم را بازسازی کرده‌اند. لوکیشین بسیاری از فیلم‌ها از جمله سریال شهرزاد، همین شهرک بوده است.