نسل تواتارا در واقع به زمان طلوع دایناسورها برمیگردد. این موجود اسرارآمیز متعلق به گروهی از خزندگان موسوم به اسفنودونتیان (sphenodontians) است که گمان میرود ۲۳۰ میلیون سال پیش تخمریزی کردهاند، تقریبا در همان زمانی که هیولاهایی که تا حدودی با آن مرتبط بودند شروع به پرسه زدن در زمین کردند. با مجله دلتا همراه باشید تا با کهن ترین خزنده آشنا شوید.
کهن ترین خزنده
اسفنودونتیها در تریاس (Triassic) میانی تا تریاس پسین زندگی میکردند و گمان میرود که حتی زودتر از آن یعنی حدود ۲۵۹ میلیون سال پیش در دوره پرمین پسین ظهور کردهاند اما حالا از میان آنان فقط تواتارا باقی مانده است. دیرینه شناس تیاگو سیمئوس (Tiago Simões) بخشی از تیمی بود که پژوهشی را رهبری کرد که اخیرا در Communications Biology منتشر شده است. دلیل اینکه چرا هیچ اسفنودونتی دیگری وجود ندارد، ناشناخته باقی مانده است.
سیمئوس گفت: «ما هنوز اطلاعاتی در اختیار نداریم تا بدانیم چگونه آنها توانستهاند با این تنوع محدود تا این الان زنده بمانند. بدون فسیلهای کافی، ما هنوز نمیتوانیم بدانیم آنها کجا زندگی میکردند و چگونه ۶۶ میلیون سال پیش به نیوزلند رسیدند.» کهنترین خزنده ناواواسفنودون سانی (Navajosphenodon sani) جد مستقیم تواتارا است. فسیل کشف شده از آن، هولوتایپ یا تک نمونهای است که شناسایی این گونه بر اساس آن شکل گرفت. فسیلهای پراکنده بیشتری از دندانها و استخوانهای ناواواسفنودون نیز در سازند کاینتا در شهرستان کوکانینو، آریزونا یافت شده است.
سیمئوس و تیمش برای اینکه ببینند آیا این گونه از اسفنودنتیان با دیگران مرتبط است یا خیر، از چندین نوع آنالیز فیلوژنتیک استفاده کردند. این روشها چگونگی تکامل موجودات و روابط تکاملی آنها با موجودات دیگر را که همگی از یک اجداد مشترک آمدهاند، مشخص میکنند.
شما تقریبا به خزندهای نگاه میکنید که اجدادش تغییر چندانی نکردهاند، دیگران آمدهاند و رفتهاند اما آنان همچنان به خزیدن ادامه دادند. فسیل کشف شده گواهی است که نشان میدهد طرح بدن تواتارا در طول زمان واقعا نیازی به تغییر نداشته است.
سیمئوس گفت: «یکی از چیزهای خاص در مورد تواتارا نحوه جویدن آنها است. آنها یک حالت دقیق در هم قفل شدن دندان و استخوانهای گیجگاهی دارند که برای کاهش استرس هنگام گاز گرفتن، طراحی شده است.»
اسفنودونتها
با این حال، نگران نباشید. هیچگونه زنده دیگری از اسفنودونتها وجود ندارد. سیمئوس فکر میکند که اکثر اسفنودونتها، از جمله آنهایی که باعث پیدایش تواتارا شدهاند، به دلایلی در قارههای جنوبی ماندند، که ممکن است به فقدان تنوع ربطی داشته باشد. ناواواسفنودون ممکن است یکی از خویشاوندان ماقبل تاریخ او باشد، اما نوع دیگری از تواتارا نیست.
او گفت: ما میدانیم که سرعت تکامل در اسفنودونتها، بهویژه در دودمان منتهی به تواتارای مدرن، آهسته است. با این حال، این یک راز است که چرا آنها برای مدت طولانی از نظر تنوع محدود باقی ماندند.
پیشنهاد مطالعه: برای مطالعه بیشتر مطالب جالب دانستنی، مطلب جدیدترین درمان سرطان با کاشت گیاهان دارویی در بدن! را بخوانید.
ناشناس
۱۳ فروردین ۱۴۰۱ در ۰:۳۳ ق٫ظ
ناشناس
۹ فروردین ۱۴۰۱ در ۹:۱۵ ق٫ظ