رنگ آبی آسمان ناشی از برخورد نور با مولکولهای گازی که در جو زمین وجود دارند، ایجاد میشود. به این فرایند، پراکندگی نور گفته میشود. نظرات زیادی در مورد رنگ آسمان وجود دارد. در نوشتار چرا آسمان آبی است؟ با مجله دلتا همراه باشید.
رایجترین تئوری مورد قبول که رنگ آبی آسمان را توضیح میدهد، پراکندگی نور توسط اتمسفر است. اتمسفر حاوی گازها و ذراتی میباشد که با ذرات سبک دیگر برخورد میکند و در جهتها و شدتهای مختلف پراکنده میشود. نور از طیف هفت رنگ مختلف تشکیل شده است. این رنگها شامل: قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی، نیلی و بنفش میباشند.
از آنجا که پراکندگی نور توسط اتمسفر باعث میشود آسمان آبی دیده شود، در سیارهای که اتمسفر نداشته باشد، نمیتوان آسمان شفاف و روشنی دید. به عنوان مثال عکسهایی که فضانوردان فضاپیمای آپولو بر روی ماه تهیه کردهاند، دارای آسمان تیره است در حالی که نور خورشید را نیز میتوان در عکس مشاهده کرد.
ذرات موجود در این رنگها به صورت ناهموار پراکنده میشوند. نور آبی در طول موجهای کوتاهتر حرکت میکند و در هنگام گذر نور خورشید از هوا، بیشتر از رنگهای دیگر پراکنده میشود. همچنین، رنگ آبی نسبت به دیگر رنگها مانند قرمز، دارای فرکانس بالاتری میباشد و بیشتر پراکنده میشود. مطابق با همین اصل، ما آسمان را به رنگ آبی مشاهده میکنیم.
زمانی که ما به نقطهای در آسمان و دور از خورشید مینگریم، تنها نورهایی که توسط هوا جهتدهی مجدد شدهاند و جلوی دید ما قرار گرفتهاند را مشاهده میکنیم. از آنجا که شدت پراکندگی برای نور آبی بیش از نور قرمز است، آسمان آبی به نظر میرسد.
زمانی که خورشید در حال غروب است، ما فقط نورهایی را میبینیم که توسط هوا به دیگر جهات پراکنده نشدهاند. طول موج قرمز نور خورشید که از هوا عبور کرده و بدون پراکندگی به چشم ما میرسد، بیشتر است و همچنین فاصله زیادی که نور در زمان غروب خورشید طی میکند نیز باعث میشود که نورهای مستقیم بیشتر به نظر آیند و ما غروب را قرمز میبینیم.
پیشنهاد مطالعه: مطلب دانستنیهای جالب درباره کره زمین را در مجله دلتا بخوانید.
ناشناس
۲۳ اسفند ۱۳۹۹ در ۱:۱۱ ق٫ظ
عالی