جزیره نفرین‌شده ایتالیا

جزیره پاوگلیا ، جزیره نفرین شده ایتالیا

در دنیا مکان‌های زیبای زیادی وجود دارد که علی رغم همه جذابیت‌هایشان کسی به آن‌ها سفر نمی‌کند. یکی از همین مکان‌ها در شمال ایتالیا قرار دارد و ۲۰۰ سال است که مردم ازترس ارواح به آن نزدیک نمی‌شوند. مردم می‌گویند هر کسی به این جزیره نفرین شده برود یا می‌میرد و یا روانی و دیوانه می‌شود. اسم این مکان مخوف جزیره پاوگلیا است. با مجله دلتا همراه باشید.

جزیره پاوگلیا و طاعون

جزیره پاوگلیا یکی از ۱۶۶ جزیره کوچک در تالاب ونیز است که در سواحل شرقی شمال ایتالیا قرار دارد. سرگذشت جزیره با قربانیان طاعون گره خورده است. مردم بومی به این جزیره نفرین شده ، جزیره ارواح می‌گویند چون اعتقاد دارند که اینجا توسط ارواح نفرین شده است و با رفتن به آنجا ممکن است که گرفتار این ارواح شوند. با وجود تلاش های زیاد دولت اما حدود دو قرن است که کسی حاضر به زندگی در این جزیره نشده است. اولین اپیدمی طاعون که ایتالیا را گرفتار کرد در سال ۱۳۴۸ به ونیز سرایت کرد وحدود نیمی از جمعی ونیز در اثر این بیماری جانشان را از دست دادند.

ساخت بیمارستان قرنطینه در جزیره

مردم ونیز از این اتفاق درس‌های زیادی گرفتند که باعث شد بتوانند این بیماری را مهار کنند. آن‌ها فهمیدند که این بیماری چگونه منتشر می‌شود و چطور مردم و کشتی‌ها بیماری طاعون را به این محل آورده‌اند. مسئولان فهمیدند که افراد بیمار باید از مردم سالم جدا شوند، برای همین دو چاه بزرگ را برای نگهداری از اجساد در دو محل خارج از شهر در نظر گرفتند. تعداد مرده‌ها روز به روز بیشتر می‌شد و این دو چاه خیلی زود پر شدند. سپس آن‌ها تصمیم گرفتند تا برای کنترل تعداد مرده‌ها، اجساد را به دو جزیره منتقل کنند. در اوایل دهه ۱۴۰۰ ونیزی‌ها بیمارستانی را درست کردند که مخصوص قرنطینه افراد بیمار یا مستعد بیماری بود.

اولین محل قرنطینه در یکی از جزیره‌های کوچک تالاب درست شد به طوری که باستان شناسان حدود ۱۵۰۰ اسکلت را از درون چاه‌هایی بیرون آوردند که قربانیان طاعون در آن‌ها دفن شده بودند. کارشناسان معتقدند که همچنان هزاران اسکلت دیگر در این جزیره دفن هستند. در اپیدمی‌های بعدی‌ای که در دهه‌های ۱۵۷۰ و ۱۶۳۰ اتفاق افتاد جزایر زیادی مثل جزیره پاوگلیا به محلی برای قرنطینه و دفن اجساد طاعوتیان تبدیل شد. در آن زمان هر کسی که کوچک‌ترین نشانه‌های مشکوکی از بیماری داشت به سرعت به این جزیره منتقل می‌شد. آن‌ها در این جزیره به مدت ۴۰ روز در قرنطینه می‌ماندند تا اینکه بمیرند البته در موارد نادری هم خوب می‌شدند.

در سال ۱۷۷۷ دولت تصمیم گرفت تا از این جزیره کشتی‌هایی که از کشورهای دیگر به سمت ونیز می‌رفتند را کنترل کند تا اگر نشانه‌ای از بیماری پیدا شد آن‌ها را قرنطینه کند. در دهه ۱۷۹۰، نمونه‌هایی از بیماری طاعون در دو کشتی پیدا شد برای همین جزیره پاوگلیا بار دیگر به مدت ۱۰ سال به محلی برای قرنطینه تبدیل شد تا اینکه در اوایل دهه ۱۸۰۰ بیمارستان قرنطینه بسته شد.

سرنوشت جزیره پس از اپیدمی طاعون

اتفاق‌های مخوف جزیره با تمام شدن اپیدمی طاعون تمامی نداشت! در اوایل دهه ۱۹۲۰، دولت تصمیم گرفت از این بیمارستان برای نگهداری بیماران روانی اسفاده کند. با گذشت زمان داستان‌های ترسناکی درباره شکنجه این بیماران و انجام آزمایشات عجیب بر روی آن‌ها به بیرون درز پیدا کرد. بعضی‌ها می‌گفتند دکتر این بیمارستان مجبور به خودکشی شد تا از مسئولیت‌هایی که بر عهده‌اش بود فرار کند. بعضی‌ها هم اعتقاد داشتند که ارواح کسانی که این دکتر آن‌ها را شکنجه داده بود این مرد را به دام انداختند به‌طوری که تنها راه فرار او خودکشی بود. کارکنان این بیمارستان و بیماران در نهایت در سال ۱۹۶۸ این محل را ترک کردند و هیچ کسی در این ساختمان نماند به جز ارواح افرادی که در اثر شکنجه مردند!