از شش گونه مختلف انسان که همه به جنس انسان تعلق داشتند، فقط گونه ما، یعنی انسان خردمند، موفق شد بقا پیدا کند. مطالعه‌ای که به‌تازگی در مجله‌ی One Earth منتشر شده است، مدل‌های اقلیمی و رکوردهای فسیلی را در جست‌وجوی سرنخ‌هایی در زمینه‌ی عامل انقراض انسان اولیه باهم ترکیب می‌کند و نشان می‌دهد که احتمالا تغییرات اقلیمی (ناتوانی در سازگاری به تغییرات دمایی) نقش مهمی در نابودی آن‌ها ایفا کرده است. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این مطالعه جدید بخوانید.
پژوهشگران برای کسب بینش درباره‌ی انقراض انسان اولیه شامل انسان ماهر، انسان کارورز، انسان راست‌قامت، انسان هایدلبرگی، انسان نئاندرتال و انسان خردمند از نمونه‌ساز اقلیم گذشته با وضوح درخورتوجه استفاده کردند که دما و بارندگی و اطلاعات دیگر مربوط به پنج‌میلیون سال گذشته را فراهم می‌کند.
همچنین، پژوهشگران برای مدل‌سازی نحوه تحول منطقه اقلیمی محل سکونت گونه‌های انسان اولیه در طول زمان، پایگاه داده فسیلی وسیعی را بررسی کردند که بیش از ۲،۷۵۰ رکورد باستان‌شناسی را شامل می‌شد. هدف درک اولویت‌های اقلیمی انقراض انسان اولیه و نحوه‌ی پاسخ آن‌ها دربرابر تغییر در اقلیم بود. مطالعات آن‌ها شواهد محکمی ارائه می‌دهد که سه گونه از انسان (شامل انسان راست‌قامت و انسان هایدلبرگی و انسان نئاندرتال) درست پیش از اینکه منقرض شوند، بخش درخورتوجهی از منطقه‌ی اقلیمی مناسب خود را از دست دادند. آن‌ها گزارش می‌کنند که این کاهش با تغییرات شدید و نامساعد در اقلیم جهانی همراه بوده است.
این یافته‌ها ممکن است به‌عنوان نوعی هشدار برای انسان امروزی باشد؛ زیرا ما نیز با تغییرات بی‌سابقه‌ای در اقلیم مواجه هستیم. کشف این موضوع نگران‌کننده است که اجداد ما که از نظر قدرت ذهنی از دیگر گونه‌های زمین متفاوت بودند، نتوانستند در برابر تغییرات اقلیمی مقاومت کنند. تغییرات اقلیمی در گذشته موجب آسیب‌پذیری و درماندگی گونه انسان شد و این مسئله ممکن دوباره اتفاق افتد.
بیشتر بخوانید: سازمان ملل متحد به کشورها اعلام کرده که باید با تغییرات اقلیمی مانند کرونا مبارزه کنند تا زندگی‌های بیشتری در معرض خطر قرار نگیرد. مقاله «باید با تغییرات اقلیمی مشابه ویروس کرونا مقابله کرد» را بخوانید.
