احساس ارتباط بین نوازندگان، موسیقی در حال پخش و مخاطب در هر کنسرتی، کار دشواری نیست. اما مطالعات جدید نشان می‌دهد که این ارتباط دقیقا به سطح عصبی باز می‌گردد و اینکه فعالیت مغز نوازندگان و مجریان با شنوندگان در واقع همگام‌سازی می‌شود. در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره این پژوهش جدید بخوانید.
براساس این شواهد جدید، به نظر می‌رسد میزان علاقه به یک موسیقی به میزان و چگونگی همگام‌سازی الگوهای مغز و موسیقی باز می‌گردد. در حالی که تحقیقات قبلی به نحوه پاسخ و لذت بردن مغز از موسیقی پرداخته، در این مطالعه به ارتباط عصبی بین نوازندگان و مخاطبان توجه شده است.
محققان در این مقاله می نویسند: قدردانی از موسیقی شامل مغز تولیدکنندگان موسیقی و درک در یک شبکه موقت است که از طریق آن مخاطبان مقصود اجرا کننده را درک و احساس مثبت به عملکرد نشان می دهند.
محققان با استفاده از اسکن‌های طیف سنجی نزدیک به مادون قرمز، جریان خون موجود در مغز یک نوازنده ویولون را نظارت و آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. آنها یک کلیپ از این نوازنده تهیه و آن را به ۱۶ مخاطب نشان دادند و با استفاده از همین روش جریان خون در مغز آنها را بررسی کردند. نتایج نشان داد که انسجام بین مغز نوازنده و شنونده در تمامی آزمون‌ها سازگار و معنادار بود.
نواحی مغزی درگیر شامل قشر تمپورال چپ، که با پردازش ریتم اصوات و همچنین قشر راست تحتانی و قشر جلویی مرتبط است، بود. همچنین یک همبستگی دیگر نیز وجود داشت که مربوط به میزان علاقه قطعه موسیقی و ارتباط مغزی مخاطبان در قشر تمپورال چپ مغز بود.
این ارتباط بین نوازنده و شنونده در نیمه دوم کلیپ مشاهده شد که نشان می‌دهد برای ارتباط و لذت از موسیقی مدت زمانی لازم است و ابتدا شناخت ریتم و ساختار به وجود می آید.
در حالی که این یک مطالعه کوچک است و موج های مغزی را با جزئیات کامل ضبط نمی‌کند، اما یافته‌های حاصل از آن می‌تواند نکات جالب توجهی را برای تحقیقات آینده در زمینه مغز و موسیقی در اختیار محققان قرار دهد.
بیشتر بخوانید: مسابقات «دنیای کوچک نیکون» رقابتی است که همه ساله در دو بخش فتومیکروگرافی و تایم‌لپس‌های میکروسکوپی برگزار می‌شود. برای مطالعه بیشتر به مطلب «آثار برگزیده مسابقات فتومیکروگرافی نیکون» بروید.
