در نوشتههای قبلی از انواع هزینهها (جاری و مشترک) و برخی نمونه های آن شارژ آپارتمان که ساکنین آپارتمان ها برای ادامه زندگی آپارتمان نشینی بایستی پرداخت کنند، صحبت کردیم. همچنین بیان نمودیم که یکی از مهم ترین قوانین آپارتمان نشینی که از روابط بین ساکنین صحبت و وضعیت قانونی آنها را تعیین کرده است، قانون تملک آپارتمانها است.
در قسمت آخر ماده ۴ قانون تملک آپارتمانها آمده که: پرداخت هزینه های مشترک، چه واحد آپارتمان مورد نظر مورد استفاده قرار بگیرد یا اصلا از آن استفاده ای نشود، الزامی است. اما سوالی که ممکن است برایتان پیش بیاید این است که این هزینه ها چگونه محاسبه می شوند؟
تعیین نحوه محاسبه هزینه های مشترک، قبل از هر چیزی به اراده و تصمیم خود ساکنین ساختمان دارد که می توانند به هر نحوی آن را تعیین کنند و بر سر آن توافق نمایند.
اگر روش خاصی برای پرداخت هزینه های آپارتمان تعیین نشده باشد، سهم هر یک از مالکین یا استفاده کنندگان از هزینه های مشترک این گونه مشخص میشود:
الف- آن قسمت که ارتباط با مساحت زیربنای قسمت اختصاصی دارد. مانند آب، گازوئیل، گاز، آسفالت پشت بام و غیره، به نسبت مساحت واحد به مجموع مساحت قسمت های اختصاصی تمام ساختمان محاسبه می شود.
ب- سایر مخارج آپارتمان نشینی که ارتباطی به میزان مساحت زیربنا ندارد مانند هزینه های مربوط به سرایدار، نگهبان، متصدی آسانسور، هزینه های نگهداری شوفاژخانه و تاسیسات، تزیینات قسمت های مشترک ساختمان، نظافت محوطه و … به طور مساوی برای هر کدام از ساکنین محاسبه می شود.
در هر صورت هر یک از واحد ها که در مورد سهمیه یا میزان هزینه مربوط به سهم خود معترض باشد، می توانند این موضوع را با مدیر ساختمان مطرح کنند و از او بخواهند که به این موضوع رسیدگی کند. اگر اعتراض به مدیر هم موثر نبود، هر کدام از ساکنین معترض به نحوه محاسبه و تقسیم هزینه های مشترک در آپارتمان نشینی، می تواند به دادگستری مراجعه نماید.
