رابطه نامشروع به چه رابطه ای گفته می‌شود؟

گاهی افراد خواسته یا ناخواسته درگیر روابطی می‌شوند که نه فقط آن ها را از نظر روحی و جسمی تحلیل می‌برد که از نظر اجتماع و عرف و قانون جامعه نیز امری پسندیده نیست و قانونگذار نیز برای آن کیفر در نظر گرفته است. این روابط در اسلام و قانون کشور ما تحت عنوان رابطه نامشروع بیان شده است. فارغ از هر گونه بحث و نظری شاید برای محافظت شخص از روح و روان و جسم خود نیز لازم است که تا جای ممکن، به خود آگاه بود و از روابطی این چنین اجتناب کرد. اما در ادامه ابعاد حقوقی این جرم از منظر قانونگذار و مجازاتی که در قانون برای آن مقرر شده بررسی شده است. با مجله دلتا همراه باشید.

رابطه نامشروع چیست؟

رابطه نامشروع از جمله روابطی است که میان زن و مردی که عقد ازدواج بین آن ها صورت نگرفته باشد و مرتکب عمل منافی عفت می‌شوند رخ می‌دهد. روابط نامشروع همان طور که از نام آن مشخص است در قانون جرم تلقی می‌شود. افراد در صورت ارتکاب به این جرم به ۹۹ ضربه شلاق محکوم می‌شوند و اگر عمل با اکراه باشد فقط اکراه کننده مجازات تعزیری می‌شود. (مجازات شلاق تعزیری معمولا ۷۵ ضربه شلاق است) جرم رابطه نامشروع ، مجازات عمومی نیز دارد به این معنا که دادستان بدون شکایت شاکی نیز می‌تواند به پرونده رسیدگی کند. رابطه نامشروع و زنا از جهت نحوه ارتباط برقرار کردن و میزان مجازات با یکدیگر تفاوت دارند.

رابطه نامشروع به اعمال منافی اخلاق و عفت که بین زن و مردی که ازدواج نکرده اند و تماس جنسی نیز با یکدیگر ندارند، گفته می‎‎شود. ولی جرم زنا زمانی محقق می‌شود که زن و مردی که ازدواج نکرده اند با یکدیگر راطه جنسی نامشروع دارند. ( برای آشنایی بیشتر با تعریف قانونی از زنا به ماده ۲۲۱ قانون مجازات اسلامی مراجعه فرمایید) تفاوت دیگر در نحوه مجازات است. مجازات رابطه نامشروع ۹۹ ضربه شلاق است و در حالی که مجازات زنا در مواردی اعدام و گاهی رجم (سنگسار) و در مواردی ۱۰۰ ضربه شلاق است.

مجازات جرم روابط نامشروع چیست؟

در قانون برای رابطه نامشروع ۹۹ ضربه شلاق تعیین شده است. البته اگر یکی از طرف های رابطه، مکَره (اکراه داشته باشد) باشد، مجازات نمی‎شود و فقط اکراه کننده مجازات می‌گردد. با توجه به اینکه از نظر قانون در این گونه موارد رابطه جنسی بین زن و مرد اتفاق نمی‌افتد، رابطه نامشروع تشخیص داده می‌شود، بنابراین مرتکب چنین جرمی به ۹۹ ضربه شلاق محکوم می‎شود.
شایان ذکر است در مبانی اسلامی بسیار تاکید شده است که درخصوص مسائل اخلاقی و جنسی خیلی تحقیق انجام نشود، بنابراین زمانی که این جرم شکل علنی و آشکار داشته باشد و با ارتکاب این جرم، عفت جامعه جریحه دار شود و نیز فقط زمانی که کسی از وقوع این جرم اطمینان حاصل کرده باشد حق دارد آن را مطرح کند. در این مورد می‌توان به آیه ای از سوره مبارکه نور اشاره کرد که بیان می‌دارد؛ « کسانی که زنان عفیف را به زنا متهم می‌نمایند و ۴ شاهد نمی‌آورند ۸۰ ضربه تازیانه (شلاق) بزنید و آن پس هرگز شهادتشان را نپذیرید که مردمی فاسق اند».

نحوه اثبات روابط نامشروع

این جرم را می‌توان با اقرار، شهادت شهود و علم قاضی اثبات کرد. ولی گاهی مدارکی از قبیل پرینت مکالمات، پیامک ها و نیز تصویر، فیلم و صوت روابط بین زن و مردی که ازدواج  نکرده‌ اند و نیز بیانگر رابطه غیر اخلاقی و یا جنسی باشد می‌تواند به عنوان مدرک باشد. و همچنین در مواردی که از طریق رسانه های جمعی مانند تلفن، موبایل های هوشمند، کامپیوترها و شبکه های مجازی مانند؛ تلگرام، اینستاگرام و…. واقع گردد نیز قابل اثبات است. لازم به ذکر است که اگر مرتکبین در رابطه نامشروع، متهم شدند ولی دفاعیاتی موجه و قانونی داشته باشند. به طور مثال ادعا کنند که قصد انجام جرم را نداشته اند، محکوم نخواهند شد.