آمارها نشان می‌دهد کمبود حدود ۱.۵ میلیون واحد مسکونی از سال ۱۳۷۵ تاکنون ، با وجود نوسان های جزئی طی این سال ها هنوز رفع نشده است.
به گزارش مجله دلتا به نقل ازاقتصاد آنلاین ، در سال ۱۳۷۵ تعداد ۱۲ میلیون و ۳۹۸ هزار خانوار و ۱۰ میلیون و ۷۷۰ هزار واحد مسکونی وجود داشت . سال ۱۳۸۵ این رقم به ۱۷ میلیون و ۵۰۱ هزار خانوار در مقابل ۱۵ میلیون و ۸۵۹ هزار واحد مسکونی رسیده است. در سال ۱۳۹۰ تعداد خانوارها به ۲۱ میلیون و ۱۸۵ هزار و واحدهای مسکونی ۱۹ میلیون و ۹۵۰ هزار واحد رسیده و در سال ۱۳۹۵ نسبت خانوار به مسکن به ترتیب ۲۴ میلیون و ۱۹۶ هزار در مقابل ۲۲ میلیون و ۸۲۵ واحد مسکونی بوده است.
آمارها نشان می‌دهد که در سال ۱۳۷۵ با کمبود یک میلیون و ۶۲۸ هزار واحد مسکونی روبه رو بوده ایم که این رقم در سال ۱۳۹۵ به یک میلیون و ۳۷۱ هزار کمبود مسکن نسبت به خانوار رسیده که نشان می دهد عرضه هنوز کمتر از تقاضا است.
البته گفته می‌شود که حدود ۲۷ میلیون واحد مسکونی در کشور وجود دارد ، این در حالی است که ۲.۶ میلیون از این تعداد خالی است و در اختیار متقاضیان واقعی مسکن قرار ندارد. همچنین ۲.۱ میلیون مسکن به عنوان خانه دوم، شش ماه از سال مورد استفاده قرار می‌گیرد.
گر چه بسیاری از اقتصاد دانان وجود خانه‌های خالی به میزان نرخ طبیعی را ضرورتی برای ایجاد تعادل در بازار مسکن ارزیابی می‌کنند اما به هر حال ، فاصله قابل توجه تعداد واقعی خانه های خالی به میزان طبیعی ، نشان دهنده نبود تعادل در بازار است و «تقاضای سوداگرانه خانه‌های خالی» آن را ایجاد کرده است.
