نصب رایگان اپلیکیشن مجله دلتا
وردیج، روستای ارواح سنگی تهران است که که از توابع بخش کن و سولقان تهران و در مسیر رشته کوه البرز قرار دارد. بالاتر از محله وردآورد تهران، جادهای آسفالت و کوهستانی، در امتداد رودخانهای که در درهای تنگ و عمیق جریان دارد، قرار گرفته است که به روستای وردیج منتهی می‌شود.
این روستا ۵۰۰ نفر جمعیت دارد و آب آشامیدنی آن از چشمه‌هایی متعدد مانند: چشمه شاه و چشمه پااورزا تامین می‌شود.
روستای مجسمه‌های طبیعی سنگی، در طی سال‌ها فرسایش یافته و آدم‌های سنگی را به شکل امروزی به وجود آورده است.
این روستای خوش آب و هوا، علاوه بر آدمک‌های سنگی که نمایانگر هنر طبیعت در فرسایش این سنگ‌ها به شکلی خیره‌کننده است، جاذبه‌های گردشگری دیگری نیز دارد.
آبشاری به نام “لت مال” نیز در این روستا وجود دارد که از سه آبشار زیبا تشکیل شده است.
طبیعت بکر روستای وردیج به روستای کناری خود که “واریش” نام دارد، می‌رسد. واریش، با ارتفاع ۲۲۵۰ متر از سطح دریا، از روستای وردیج تهران خنک‌تر بوده و در زمستان به اندازهای سرد است که تقریباً خالی از سکنه می‌شود.
چشمه واریش که در این روستا قرار دارد، دارای آب خنک و گوارایی است که گردشگران موقع برگشت از این آب همراه خود می‌برند.
بهترین وقت برای سفر به وردیج و واریش، فصل بهار و ماه اردیبهشت است که باغ‌های این دو روستا با شکوفه‌های زیبای گیلاس و آلبالو یکدست سفیدپوش می‌شوند و نشانه بهاری سرسبز و دل‌انگیز هستند. در مسیر رسیدن، منظرههایی دل‌انگیز مانند: دره‌های عمیق، باغ‌های سرسبز و کوه‌های مرتفع قرار دارند که چشم هر بیینده را به تماشای خود وامیدارد.
چرا وردیج را روستای ارواح سنگی نامیده‌اند؟
سنگتراشههای این روستا مانند صورتک‌هایی پر از سوراخ وحفره هستند. در نگاه اول به نظر می‌رسد به بازمانده‌های یک قلعه قدیمی که کنار جادهای ساخته شده باشد، شباهت دارند. افسانه‌های زیادی درباره این آدم‌های سنگی از زبان محلی‌ها گفته شده است، اما زمین‌شناسان فقط از روال فرسایش بادی صخره‌های وردیج، طی فرایند هوازدگی سخن می‌گویند و حاصل همه اینها مجموعه اَشکالی است که مانند پیکره‌های انسانی یا دسته‌ای از جانوران وحشی در گوشه‌ای بکر آرام گرفتهاند.
از شما دعوت میکنیم با صفحه گوناگون مجله دلتا ، جامع ترین مجله ملکی ایران، همراه شوید.
