ارتباط هوش مصنوعی با انسان‌ها

شرکت‌ها و دولت‌های زیادی در زمینه هوش مصنوعی سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی انجام داده‌اند و این فناوری پتانسیل‌های زیادی دارد. هوش مصنوعی می‌تواند در تمام صنایع مورد استفاده قرار بگیرد و وظایف را خودکار کند، اما آیا واقعا امکان بهبود تمام کارها را دارد؟ در ادامه این مطلب از مجله دلتا درباره ارتباط هوش مصنوعی از طریق بدن فیزیکی با انسان‌ها بخوانید.

مطالعات تئوری نشان می‌دهد که برخی کارها قابل محاسبه نیستند. یک ریاضیدان در گذشته اثبات کرده بود که برخی محاسبات هیچ‌وقت به پایان نمی‌رسند، تعدادی از آن‌ها نیز برای اتمام به سال‌ها یا حتی قرن‌ها زمان نیاز دارند. برای مثال ما می‌توانیم در شطرنج چندین حرکت بعدی را به راحتی محاسبه کنیم، اما امتحان تمام حرکات در یک بازی شطرنج با ۸۰ حرکت، غیرممکن است. حتی اگر از سریع‌ترین ابررایانه جهان نیز استفاده کنیم که بتواند در هر ثانیه صدها هزار تریلیون عملیات انجام دهد، بیش از یکسال طول می‌کشد تا بخش کوچکی از شطرنج مورد بررسی قرار بگیرد.

با وجود چنین مواردی، این مشکلات مربوط به علوم رایانه و نه هوش مصنوعی می‌شود، اما زمانی که تعامل میان انسان و کامپیوتر را مدنظر قرار دهیم، با یک مسئله جدی روبه‌رو می‌شویم که آن، انتظار برای تعاملات اجتماعی دوستانه میان انسان و هوش مصنوعی در آینده است.

نظریه ذهن

اگرچه ما هم اکنون نسخه‌های اولیه چنین سیستم‌هایی را توسعه داده‌ایم، اما سیستم‌های دستورات صوتی یا پردازش اسکریپت تنها تظاهر به گفتگو می‌‌کنند. ما برای تعاملات اجتماعی به گفتگوهای آزاد و بلندمدت و سیستم‌های هوش مصنوعی که بتوانند فرد و گفتگوهای گذشته را به خاطر بسپارد، نیاز داریم. هوش مصنوعی باید اهداف، اعتقادات و معنی آنچه مردم می‌گویند را درک کند.

این موضوع چیزی است که در علم روانشناسی به آن «نظریه ذهن» گفته می‌شود، یک درک مبنی بر اینکه فردی که با او در ارتباط هستید، روش تفکر مشابه با شما دارد و تقریبا جهان را مانند شما می‌بیند. با توجه به این ویژگی‌ها، زمانی که فردی درباره تجربیات خود با شما صحبت می‌کند، می‌توانید آن‌ها را تشخیص دهید و تحسین کنید و به آن‌ها معنی ببخشید.

همانطور که می‌توان حدس زد، تمام این تعاملات موقعی معنا پیدا می‌کنند که تمام افراد حاضر در آن نسبت به خودشان حس داشته باشند. برای اینکه بتوانید فرد دیگری را درک کنید، باید از خودتان نیز شناخت داشته باشید. یک هوش مصنوعی با چنین قابلیتی باید شامل یک چشم انداز ذهنی مانند اینکه بدن چگونه عمل می‌کند، یک نقشه از فضای خود و مجموعه‌ای از مهارت‌ها و اقدامات باشد.

با توجه به این موارد، باید هوش مصنوعی یک بدن فیزیکی داشته باشد تا بتواند به حس درباره خود دست پیدا کند. زمانی که عمل یک عامل را مشاهده می‌کند، باید مولفه‌های مشترک تجربه را درک کند. این به معنای آن است که AI به بدن رباتیک نیاز دارد.

محققان در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه ربات‌ها می‌توانند مانند نوزادان یاد بگیرند. مراحل اولیه شامل کشف خصوصیات اجسام و فیزیک دنیای ربات می‌شود. در ادامه ربات‌ها باید تعاملات را کپی کنند و در ادامه مدل‌های پیشرفته توسعه پیدا کنند.

با توجه به تمام این موارد، ارتباط هوش مصنوعی که بدن فیزیکی ندارد، با یک مشکل اساسی مواجه است. پژوهش‌های آینده با ربات‌های دارای بدن ممکن است روزی منجر به ایجاد تعاملات اجتماعی پایدار و همدلانه میان هوش مصنوعی و انسان‌ها شوند.

بیشتر بخوانید: اگر به ارتباط هوش مصنوعی با انسان‌ها علاقمند هستید مقاله «افسانه‌ها و واقعیت‌های هوش مصنوعی» را نیز بخوانید.