نکاتی که باید هنگام صدور سفته رعایت کرد

در حال حاضر، شرکت‌های تجاری و تجار با استفاده از سفته مشکلات مالی خود را حل می‌کنند. این موضوع گویای این است که سفته در معاملات جای خود را پیدا کرده است. البته با همه این‌ها هنوز هم سفته یک سند ناشناخته است و مردم اغلب از مقرراتی که بر آن حاکم است بی‌اطلاع هستند. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی نحوه صدور سفته می‌پردازیم.

نحوه صدور سفته

بعد از تهیه سفته، صادر کننده برای صدور یا در اصطلاح سفته دادن باید نکاتی را رعایت کند. عدم رعایت این نکات باعث می‌شود که سفته دیگر سند تجاری نباشد و یک سند عادی تلقی شود و از مزایای سند تجاری بودن محروم شود. در قانون، نحوه صدور سفته به ترتیب زیر است:

• نوشتن مبلغ معین: روی هر برگه سفته مبلغ آن نوشته شده است. برای مثال، روی برگه سفته نوشته می‌شود: سفته تا مبلغ بیست میلیون ریال. این مبلغ نوشته شده در سفته، سقف اعتبار آن را مشخص می‌کند؛ اما وجود این مبلغ نباید باعث شود صادر کننده سفته، مبلغ مورد نظر خود را بر روی آن درج نکند. صادر کننده حتما باید مبلغ سفته را به حروف بنویسد. نوشتن مبلغ سفته به حروف مانع سوء‌استفاده از سفته خواهد شد.
• نوشتن تاریخ صدور سفته: صادر کننده باید طبق قانون تاریخ صدور سفته را قید کند، در غیر اینصورت سند ارزش تجاری خود را از دست می‌دهد. تاریخ صدور باید شامل روز، ماه و سال باشد و بهتر است که با حروف هم نوشته شود.
• نوشتن نام گیرنده: باید نام گیرنده وجه یا طلبکار در سفته قید شود. اگر نام گیرنده در سفته نوشته نشود، سفته در وجه حامل محسوب می‌شود و کسی که سند در دست او باشد می‌تواند وجه آن را مطالبه کند. بنابراین، بهتر است حتما نام گیرنده در سند قید شود.
• نوشتن تاریخ پرداخت سفته: در سفته باید تاریخ پرداخت قید شود. در صورتی که تاریخ پرداخت سفته تعیین نشود، سفته حال خواهد بود و دارنده سفته هر زمان بخواهد می‌تواند آن را مطالبه کند. بهتر است تاریخ را هم به عدد و هم به حروف بنویسید.
• درج امضا یا مهر صادر کننده: امضا و مهر صادر کننده به منزله این است که بدهکار بودن خود را تایید می‌کند. دقت کنید درج تمام این موارد در سفته توسط خود صادر کننده ضروری است.

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی بیشتر، مطلب سفته سفید امضا اعتبار قانونی دارد؟ را مطالعه کنید.