افراد در معاملات خود از اسناد عادی یا رسمی استفاده می‌کنند که هر یک قواعد مربوط به خود را دارند. در این نوشتار به نکاتی حقوقی در خصوص اسناد عادی و رسمی ذکر شده است. در ادامه با مجله دلتا همراه باشید.
اسند عادی و رسمی
اسناد در قانون مدنی به دو نوع سند عادی و رسمی است. سند عادی را خود افراد تنظیم می‌کنند و در عرف به آن سند دستی هم می‌گویند و سند رسمی توسط مامور دولت تنظیم و ثبت می‌گردد. مزیتی که سند رسمی نسبت به سند عادی دارد این است که طرف مقابل نمی‌تواند تنظیم این سند را انکار کند. در مورد سند رسمی فقط می‌توان ادعا کرد که جعلی است. در این صورت، کارشناس دادگاه با بررسی سند، جعلی یا غیرجعلی بودن آن را مشخص می‌کند. هنگامی که خانه یا آپارتمان و یا هر ملک دیگری در دفتر املاک به ثبت می‌رسد، دولت کسی را به عنوان مالک آن ملک می‌شناسد که ملک به صورت رسمی و قانونی به نام او ثبت شده باشد یا ملک به او منتقل شده و این انتقال به صورت رسمی ثبت شود یا در نهایت ملک از مالک قانونی آن به دیگری به ارث رسیده باشد.
منظور از ملک بدون سند چیست؟
منظور از املاک بدون سند، املاکی است که سند آن به صورت عادی تنظیم شده و سند آن رسمی نیست.
انتقال سند به صورت عادی چه مشکلاتی دارد؟
تنظیم سند عادی مشکلات فراوانی را در پی دارد مثل اینکه شخص، ملکی را که دارای سند رسمی است، با سند عادی به دیگری منتقل کند و بعد، آن را انکار کند یا یک نفر یک ملک را با سند عادی به اشخاص مختلفی بفروشد.
خریدار ملک با سند عادی چگونه می تواند ثابت کند که ملک به او منتقل شده است؟
در هر دو مثال خریدار برای اینکه ثابت کند که ملک به او منتقل شده است یا به عبارت دیگر، برای اثبات مالکیت خود باید در دادگاه طرح دعوای اثبات مالکیت کند. او باید این دعوا را با استناد به سند عادی بین خود و مالک آغاز و برای اثبات آن، اگر ضرورت داشت، از شهادت شهود یا سوگند استفاده کند.
پیشنهاد مطالعه : برای آشنایی بیشتر با تضمین معاملات ملکی “معاملات ملکی و تضمین آن” را مطالعه کنید.
